Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Page 89

Lesæfmgabók.
i.
Fátítt mun, að N. T. sje liaft til stöfunar. Staf-
rófskver J. 0. er í almennu uppáhaldi, — en mörg-
um kœmi vel að fá það með stærra letri, atkvæða-
kaflana að minnsta kosti. — Og fáir munu kjósa að
kenna lestur án stöfunar — þar sem það er gjört
erlendis, er það af því, að málin neyða menn til
þess; það gerir vort mál ekki, og er það mikilsvert.
Hjá oss gengur öllum venjulega gáfuðum börnum
vel að læra stöfun; en sje hún vanrækt, gengur illa
að bæta það upp síðar; »lengi býr að fyrstu gerð«.
Þeir sem fyrir slíkri vanrækt hafa orðið, eru flestir
auðþekktir af stafsetning sinni, og það sumir, sem
síðan hafa lært á góðum barnaskólum, t. a. m. i
Reykjavík.
Vist er um það, að mörg börn, sem eigi eru
námfús, fá leiða á lestrar-æfingabókinni sinni; en hiu
námfúsari — og þau eru þó ekki færri, sem betur
fer, — fá líka mætur á henni. Meðfram er slíkt
undir kennslunni komið.
Hentug lestraræfingabók getur óefað greitt fyrir
lestrarnámi; en lestri N. T. gerir hún því að eins
meira gagn en ógagn, að efni hennar glæði trúar-
tilhneiginguna.
Br. J.