Uppeldi og menntun - 01.07.2006, Síða 40

s­am­s­tarf í l e iks­kó­lUm­ V ið­ foreldra Barna af er lenUm­ UPPrUna
40
haft börnin sín í leikskóla í mörg ár án þess að hafa mikla hugmynd um hvað gerist
innan veggja hans (Elsa Sigríður Jónsdóttir, 2000). í viðtölum við erlendu foreldrana
var áberandi hve þeir voru jákvæðir og hve vel þeir treystu leikskólanum. Ein móð-
ir sagðist vera mjög ánægð með kennarana og leikskólastjórann sem hún sagði hafa
útskýrt vel allar breytingar á leikskólastarfinu „ … það er alltaf mjög gott að hjálpa út-
lendingum og reyna að útskýra. Ég fékk mjög góða hjálp hjá henni.“ Misjafnt var hve
foreldrar vissu mikið um það sem fólst í þróunarverkefninu en undantekningarlaust
kunnu þeir vel að meta það sem þeir sáu að var gert. Móðir sagði:
… okkur finnst leikskólinn mjög góður og hvað þau eru alltaf að gera með málin,
til dæmis arabísku og taílensku, gott að láta krakka heyra og sjá orð út um allt og
myndir og svona. Okkur finnst það mjög gott.
Það var liður í þróunarverkefninu að gera upplýsingar um leikskólastarfið aðgengi-
legri foreldrum. Mikið var tekið af myndum af börnunum í leik og starfi og þær
hafðar til sýnis á veggjum og á heimasíðu leikskólans. Foreldrar nefndu að þeim þætti
mikilvægt og þægilegt að fara inn á heimasíðuna og fá þar upplýsingar, til dæmis um
matseðil vikunnar og hvað börnin væru að gera yfir daginn. Foreldrar gátu einnig
skoðað myndasýningar frá leikskólastarfinu í tölvu þegar þeir komu að sækja börnin.
Dagskipulag leikskólastarfsins var sett upp á myndrænan hátt og hangir það uppi í
fataklefa. Þegar farið var í vettvangsferðir, svo sem í Húsdýragarðinn eða á listasöfn,
voru búnar til „ferðabækur“ með myndum úr ferðinni. Þessar bækur liggja frammi,
aðgengilegar fyrir foreldrana. allt þetta hefur gagnast foreldrum vel en í viðtölum við
erlendu foreldrana kom fram mikil ánægja með þetta fyrirkomulag.
Reynt var að kynnast fjölskyldum barnanna með ýmsum verkefnum, svo sem verk-
efninu „Stjarna vikunnar.“ Þetta verkefni var unnið í hópastarfinu og hvert barn var
stjarna í eina viku. Barnið kom í skólann með myndir af sér og fjölskyldu sinni og
kynnti fjölskylduna fyrir hinum krökkunum í hópnum. Síðan útbjó starfsfólkið og
börnin veggspjald með myndunum. Foreldrarnir urðu forvitnir og komu inn á deild-
ina til að skoða veggspjöldin og myndirnar urðu tilefni samræðna milli starfsfólks og
foreldra og einnig foreldranna innbyrðis.
Talsvert hefur verið gert af því að bjóða foreldrum að koma inn á deildirnar og
taka þátt í starfinu. Þeir geta til dæmis sýnt hluti að heiman, sungið með börnunum
eða lesið sögu. Margir foreldrar hafa sýnt áhuga á þessu en mikið vinnuálag margra
þeirra hefur komið í veg fyrir að þeir hafi þegið boðið. Þó hefur ýmislegt verið gert.
íslenskur faðir kom með uppstoppaðar gæsir til að sýna börnunum þegar þau voru að
vinna verkefni um farfugla. Serbnesk móðir kom og málaði egg með börnunum fyrir
páskana og taílensk móðir kom á afmæli taílenska konungsins með bók sem hún hafði
búið til með taílensku ævintýri sem hún las fyrir börnin.
Leikskólakennararnir voru sérstaklega ánægðir með þennan þátt samstarfsins.
Þeir sögðu að ánægjulegt hefði verið að finna aukinn áhuga foreldra vegna meiri sam-
skipta. Leikskólakennari sagði: „Mér fannst skemmtilegt að fá foreldra með, það var
einhver hátíð í gangi og börnin komu með eitthvað, þú veist, að halda upp á eitthvað
sérstakt saman. … Þú veist, fá þau með.“