Fróðskaparrit - 01.01.2009, Blaðsíða 92

90
YEAR-ROUND VIDEO SURVEILLANCE OF INDIVIDUAL NEST-SITE
ATTENDANCE OF NORTHERN FULMARS IN THE FAROE ISLANDS
Úrtak
í eitt ár vórðu 10 møguligir reiðurstaðir eygleiddir við
vakmyndatóli í eini lítlum havhestabøli í Føroyum. f
havhestabølinum var havhestur í 27-34 reiðurstaðum
hvørt ár; í 25-38% av teimum vóru egg, og 0-10 ungar
vórðu floygdir. Tilsamans 40 møguligir reiðurstaðir
vórðu eyðmerktir í tíðarskeiðinum, tá ið kanningin fór
fram (2004-2007), í 18 av teimum vurpu havhestar í 1-
4 ár. Hóast fáir fuglar vóru merktir, sýntist tað eyð-
merkjandi, at nakrir fuglar skiftu maka og /ella reið-
urstað. Tey pør, ið høvdu ungar, ið komu undan, fóru úr
havhestabølinum síðst í august ella tíðliga í september,
men tey pør, ið mistu eggini í juni, rýmdu fyrr, hóast
tey vórðu verandi í fleiri vikur, áðrenn tey rýmdu;
longdin á tíðarskeiðinum, ið hvør einstakur havhestur
var burturfrá eftir verpingina (ið fellur saman við tað
fyrsta fjaðurskifti) skifti millum 105 og 180 dagar. Teir
havhestarnir, ið komu fyrst, komu fyri tað mesta í
seinnu helvt av desember, men hesa tíð á árinum
høvdu reiðurstaðirnir bert við millumbilum samband
við ein munandi ymisleika hjá hvørjum einstøkum
havhesti. í tíðarskeiðinum undan verpingini vóru flestir
havhestar við reiðurstaðin í aprílmánaði, og beint eftir
tað kom eitt tíðarskeið við nógv færri havhestum, og
beint undan verpingini í maimánaði rýmdu allir hav-
hestarnir. Hetta vanliga mynstrið var satt, tá ið tað
snúði seg um ein havhest, ið var til staðar, og tá ið tað
snúði seg um tveir havhestar, ið samtíðis vóru til staðar
(helst eitt par) á reiðurstaðnum. í 2006 og 2007 byrjaðu
havhestarnir at rýma undan verpingini (skilmarkað
sum eitt ávíst tal á døgum í einum tíðarskeiði uttan at
eitt par var til staðar) á einstaklingsreiðurstaðum mill-
um 21. april og 4. mai, og tað vardi í 21 til 32 dagar. í
tveimum førum, tá ið longdin á tíðarskeiðinum, tá ið
havhestarnir vóru burturstaddir, kundi hava samband
við making, var steggin styttri burtur enn bøgan. Tá ið
havhesturin kom aftur, hevði tað ikki altíð við sær, at
bøgan varp (í tveimum førum). í 2006 og 2007 varð
lagt merki til making ávikavist millum 11. og 30. apríl
og 20. apríl og 1. mai, tó uttan nøkur týðilig hápunkt.
Harumframt kom makingin fyri alla tíðir á degnum.
Heildartalið á úrslitagóðari making (3-33), tíð millum
fyrstu og síðstu making (2-19 dagar), og miðaltal (1.0-
8.3) hvønn dag við making var sera skiftandi millum
reiðurstaðirnar. Eingi egg vórðu vorpin í tey bæði
reiðrini, ið høvdu lægsta miðaltal av making.
Introduction
The Northern Fulmar (Fulmarusglacialis) ex-
hibits a life-history strategy that is typical for
pelagic seabirds of the order Procellari-
iformes and includes traits such as colonial
breeding, high annual survival rate, low re-
productive rate, deferred first breeding, high
site tenacity and mate fidelity, and small de-
gree of sexual dimorphism with both sexes
sharing parental duties (Fisher, 1952; Ollason
and Dunnet, 1978; Dunnet et al., 1979; del
Hoyo et ai, 1992; Schreiber and Burger, 2001;
Brooke, 2004). Hence, for the Northern Ful-
mar the estimated annual survival rate of
adults is c. 0.98, adult life-expectancy c. 35
years, and the age at first breeding in the
range of 5-12+ years, with means of 8.4 and
10.3 years for males and females, respectively
(Dunnet and Ollason, 1978; Ollason and
Dunnet, 1978) and the species is able to
breed in consecutive years (Carrick and Dun-
net, 1954). This implies that, despite the de-
ferred maturity and low reproductive rate
(clutch-size of one and no re-laying), lifetime
reproduction potential of an average indi-
vidual ought to be relatively high. As one
might expect there is individual variation in
reproductive success that can be related to
e.g. age, experience, egg quality, and parental
care (Ollason and Dunnet, 1978,1986,1988).
The life strategy of the Northern Fulmar, and
that of other ocean-dwelling procellariids,
can be viewed as a series of inter-dependent
adaptations that have evolved in response to
a feeding ecology that is depending on food
resources with a relatively low predictability
in space and time (see Ashmole, 1963,1971;
Lack, 1968); the „seabird syndrome" (Gaston,
2004). An obvious, major constraint for such