Morgunn - 01.12.1951, Blaðsíða 67

MORGUNN
149
Eftir samkomulagi við formann félagsins útvegaði ég
mér slíkan lit frá útlöndum. Hann reyndist vel og lýsti
skýrt í myrkrinu. Eftir nokkra vafninga fékk ég að festa
lýsandi band á zitar (eins konar strengja-hljóðfæri), sem
lá á borðinu hjá miðlinum og venjulega fór af stað öðr-
um hlutum fremur.
Þegar þessu var öllu komið í kring, settist ég á innsta
bekk fyrir framan netið og sá glögglega bandið lýsa í
myrkrinu eins og maurildi. Mér var meiri en lítil forvitni
á að sjá, hvort zitarinn færi af stað og hvernig. — Nátt-
úrlega hreyfðist hann kringum miðilinn eins og haldið
væri á honum í hendinni, máske eins og honum væri
sveiflað í bandi eða á stöng! Það er eins og maður sé
tilneyddur að hugsa sér hreyfinguna á sem eðlilegastan
og óbrotnastan hátt.
1 þetta sinn sat ég ekki hjá miðli, en ég hafði svo oft
gengið úr skugga um, að gæzlumaður skýrði rétt frá,
að ég lét mér það lynda.
Mér hnykkti við, þegar zítarinn fór af stað! Hreyfing-
in var öll önnur en mér hafði komið til hugar, og engu
líkari, en þegar böm leika sér að kasta sólargeisla með
spegli innan um herbergi. Hinn lýsandi blettur hvarf úr
einu homi i annað, leifturhratt, stóð þess á milli nálega
kyrr, leið svo með mjög mismunandi hraða í ýmsar áttir,
stundum eftir beinum línum, stundum bognum, stundum
skrúflínum, leiftraði svo aftur sitt á hvað, all-langan veg,
svo mörgum álnum skipti, að því er séð varð í myrkr-
inu. Þetta endurtókst hvað eftir annað í nokkrar mín-
útur. Að lokum skall zítarinn aftur á borðið. Lýsandi
bletturinn sást á sama stað og fyrr.
Ég gat ekki betur séð í fyrstu, en að enginn maður
gæti hreyft hljóðfærið þannig með neinu móti. Það fór
miklu lengra en ná mátti til með hendi eða fæti, miklu
hraðar en að hlaupa mætti með það um gólfið, langt of
margbreyttar og óreglulegar brautir til þess að því væri
sveiflað í bandi eða dregið eftir þræði. Þetta sýndist
1 □