Morgunn - 01.12.1951, Blaðsíða 6

88
MORGUNN
sem hafa gaman af hrekkjabrögðum, eða andar, sem
blátt áfram eru að leiða athygli vora að sér.
Harry Price fullyrðir: „Ég hef séð alls konar fyrir-
brigði gerast við skilyrði, sem fullnægja öllum vísinda-
legum varúðarráðstöfunum gegn svikum og hvers konar
skýringum eftir þekktum lögmálum náttúrunnar." Hann
játar, að hann þekki ekki öflin, sem hér séu að verki, en
hvernig getur hann þá fullyrt, að ekki séu hér andar
að verki?
Sú staðhæfing hans, að hann hafi meiri reynslu í þess-
um efnum en nokkur annar maður hafi haft, er vitan-
lega ekki annað en f jarstæða. Hvernig ætti hann að geta
vitað, hve miklum tíma aðrir menn hafa varið til rann-
sókna sinna í náttúrlegri og yfirnáttúrlegri sálarfræði,
sem svo er nefnd. Sú staðhæfing hans, að engin vísinda-
leg sönnun sé til fyrir því, að framliðnir menn hafi haft
samband við jarðneska menn, er ekki í samræmi við stað-
reyndirnar. Ekkert annað er eins vel og rækilega vott-
fest í fornri og nýrri sögu kynslóðanna og það, að til
eru andar og að þeir geta haft samband við oss, bæði í
góðum og illum tilgangi. Hann er sjálfur haldinn af þeirri
hugmynd, að andar séu ekki til, og öll viðleitni hans snýst
um það eitt að sanna sitt mál. Bersýnilega er Harry Price
ekki kunnugt um það, að til eru rétttrúaðar andaverur,
sem gera allt, sem í valdi þeirra stendur, til þess að hindra
það, að sannleikurinn um sambandið milli heimanna verði
þekktur. Við þessar verur á Páll postuli, þegar hann talar
í Efesusbréfinu (6,12) um „andaverur vonzkunnar í him-
ingeiminum".
„Enginn er eins blindur og sá, sem ekki viTl sjá“. Þetta
á heima við Harry Price og rannsóknir hans, sem miða
að því að afsanna staðreyndirnar í stað þess að leita með
skynsemd sönnunargagnanna fyrir framhaldslífinu.
Ég ætla að tilfæra hér atvik, sem gerðist á fyrstu mið-
ilsárum frú Wicklands og sannar framhaldslífið. Hún átti
nána vinkonu, að nafni frú Lackmund, sem átti dóttur,