Morgunn - 01.12.1951, Blaðsíða 30

112 MORGUNN
eftir félaga mínum og þeim, sem með honum kæmi, til
að afhenda seglið.
Er ég hafði setið þarna stundarkom, varð mér litið til
stafngluggans á húsinu, þess er að mér sneri. Stendur þá
fast út við hann maður, sem mér fannst horfa fast á mig.
Var hann að sjá aldraður nokkuð, með dökkleitt alskegg,
nokkuð sítt, fölur og bjartur í andliti. Ekki veit ég hvað
til þess kom, að ég leit augnablik af honum, en er ég
leit aftur í gluggann, var þar enginn.
Þó ég væri þess nú fullviss, að hér var ekki að ræða
um venjulegan mann, fór ég til hússins og hafði nú meiri
hug en áður á því að komast inn, en komst það ekki
fremur en áður.
I þessum svifum komu menn þeir, sem ég hafði lengi
beðið eftir, og héldum við svo heim.
Síðan maðurinn við gluggann hvarf mér, finnst mér
alltaf, að ég hafi þekkt hann í lifanda lífi.
Reykjavík, 7. október 1951,
Einar Friðriksson frá Hafranesi.
Frú Carrie M. Sawyer,
Bandaríkjakona, var einhver frægasti miðill fyrir líkam-
leg fyrirbrigði um síðustu aldamót. Og kunnust varð hún
vegna þess, að mikilhæfur vísindamaður, dr. Paul Gibier,
forstöðumaður sýklarannsóknastofunnar í New York,
rannsakaði fyrirbrigði frú Sawyers árum saman í rann-
sóknastofu sinni. Hann birti skýrslu um rannsóknir sín-
ar í Annales des Sciences Psychiques árið 1901, og þar
segir hann frá því, að hann hafi látið frúna sitja í svo
þéttriðnu vírneti, að hann gat aðeins stungið litla fingri
sínum milli möskvanna. Myrkur var síðan haft inni í vír-