Morgunn - 01.12.1960, Síða 5

(
MORGUNN
83
lega aldrei séð, eða af landslagi, sem aldrei hefur borið
þeim fyrir augu. En dæmi þess eru vafalaus og mörg.
Um það er pólski málaramiðillinn, Marjan Grussewski,
hvað merkilegastur. Á tilraunafundum, er hann sat með
vinum sínum, er voru spíritistar, þjálfaði hann með sér
slíka gáfu. Hann málaði mikinn fjölda hinna ólíkustu and-
litsmynda, sem báru sterk sérkenni, og hann málaði þess-
ar myndir í kolamyrkri og á örfáum sekúndum. Og auk
þess málaði hann undir sterkum transáhrifum í myrkrí
myndir, sem báru furðuleg einkenni tveggja kunnra,
pólskra málara.
1 Bandaríkjunum rannsakaði dr. James Hyslop gull-
smið nokkurn, Fredéric Thompson, sem alveg óvænt og
undirbúningslaust tók að mála myndir, sem furðuleg ein-
kenni báru ameríska málarans Robert Gifford, sem þá var
fyrir sex mánuðum látinn. Nöfn allmargra annarra mætti
nefna, þótt ókunn muni vera yður, eins og annan Pól-
verja, Augustin Lesage. Um hann segir hinn víðkunni sál-
arrannsóknamaður, dr. Eugene Osty, að á miðilsfundi
hafi honum verið sagt, að hann væri miðill og að látinn
málari ætlaði að stjórna hendi hans. Hann málaði þá þeg-
ar geysimikið málverk með margs konar myndum, sem
minntu á landslag í öðrum löndum.
Próf. Flournoy í Genf, sem mjög lagði stund á rann-
sóknir á sálarlífinu, einkum afbrigðilegu sálarlífi, og var
andspíritisti, rannsakaði lengi og vandlega — að sínum
hætti — Helenu Smith. Hún skrifaði í dásvefni skáld-
sögur, sem báru vott um mikið og lifandi hugmyndaflug,
og hún teiknaði í þessu ástandi margar myndir biblíu-
legs efnis. Hún hafði raunar teiknað eitthvað áður, en að-
ferðin, sem hún notaði í dásvefninum, var næsta kynleg:
á einn stað á pappírnum eða striganum dró hún auga,
því næst annan stað fætur, og innan skamms var myndin
fullgerð og af mikilli leikni unnin.
Hið víðfræga franska skáld Victorien Sardou, sem var
eindreginn spíritisti, hafði aldrei lært að teikna. En á