Morgunn - 01.12.1960, Side 20

Presturinn og sonur hans
★
I vorhefti tímaritsins Light þessa árs er saga sú birt,
sem hér fer á eftir. En einn meginstyrkur þessa elzta
tímarrits um sálræn efni á Bretlandi hefur jafnan verið
sá, hve vel það vandar heimildir þeirra sálrænu frásagna,
er það birtir.
Fyrir mörgum árum kom ég í morgunguðsþ.iónustu með
altarisgöngu í lítilli sóknarkirkju í Devonhéraði. Ég var
gestkomandi á þessum slóðum í fyrsta sinn, staðnæmdist
þar aðeins í örfáa daga, og gamli sóknarpresturinn, séra
J. E. var mér ókunnur með öllu. Auk þess þekkti ég eng-
an mann í sókninni.
Meðan ég kraup fyrir altarinu og presturinn útdeildi,
beygði hann sig að mér og hvíslaði að mér með nokkurri
geðshræringu, að hann bæði mig að aðstoða sig lítilshátt-
ar 1 skrúðhúsinu að aflokinni guðsþjónustunni. Þessi
beiðni kom mér kynlega, en að sjálfsögðu lét ég að beiðni
prestsins.
Er ég hafði hjálpað honum, bauð hann mér með sér
heim á prestssetrið til morgunverðar. Þar sagði hann mér
sorglega sögu af einkasyni sínum, Noel, sem þá var 19
ára gamall. Hann hafði komizt á villigötur, eftir að móð-
ir hans andaðist, árinu fyrr. Presturinn sýndi mér mynd
hennar á veggnum í skrifstofu sinni og bað mig að hjálpa
sér með drenginn sinn.
Að morgunverði loknum gekk ég inn í einkaherbergi
unga prestssonarins og sá óðara á honum, að hann var
alldrukkinn. Skyndilega sá ég móður hans koma til okk-
ar í herbergið og ég þekkti hana óðara af myndinni, sem