Morgunn - 01.06.1975, Qupperneq 10

8
MORGUNN
„framhaldslíf“ er einnig auðvelt að hera sér í munn, ef menn
hafa lyst á slíkum andlegum lággróðri." Lifsskoðun sinni lýsir
Heimir m. a. með þessum orðum: „Það er hlutskipti manns-
ins að lifa á þessari jörð um takmarkaðan tíma, unz dauðinn
bindur endi á líf hans. Dauðinn er hið eina, sem öldtmgis er
víst, að okkar allra bíður. Tilvera okkar á jörðinni er „tilvera
til dauða“. Þann dag, sem við „verðum til“, er aðeins eitt, sem
við ótvírætt eigum í vændum, og það er að hætta að „vera til“
einn góðan veðurdag.“ Og þetta kallar Heimir svo „staðreynd“
og bætir við þeirri vizku, að það sé ævinlega sjálfsblekking að
afneita staðreyndum. Jæja, þá vitum við það! En, mér er
spura, hvaðan hefur þessi skólastjóri það, að það sé „staðreynd“
að lífinu sé lokið við svokallaðan dauða? Hann er ekki að hafa
fyrir því að sanna það! Getur hann það? Nei, vitanlega getur
hann það ekki, því það er ekkert annað en hans eigin hjátrú!
Engum hefur nokkru sinni tekizt að sanna þetta, og hefur
efnishyggjumenn þó ekki skort til þess viljann!
Eins og fyrirsögnin á Kirkjuritsgrein séra Heimis ber með
sér, er líkamsdauðinn honmn endalok alls lífs („Tilvera til
dauða“). Hann á vafalaust ýmsa skoðanabræður í þessum
efnum og er ekkert við því að segja meðan frjáls hugsun er
nokkurs virt. Hitt er að sjálfsögðu ámælisvert, að telja þá
sem leyfa sér að vera á öndverðrí skoðun, fara með „fyrirlit-
leg lygavísindi" og „ógeðslega sefjun af lágreistri og ómennskri
gerð“. Eins og vænta mátti botnar hann ekkert i þeim skiln-
ingi manna, að líf sé að þessu loknu og kemst hann í algjör
vandræði, þegar hann fer að velta fyrir sér hugtökunum
„eilífð“ og „timi“, og er honum nokkur vorkunn í þeim efn-
um. Það ruglar hann líka í ríminu að hann slær því föstu að
„þróun“ sé hugmynd mn tímabundið og óstöðugt fyrírbæri.
Af skiljanlegum ástæðum færír hann engin rök fyrir því
fremur en ýmsum öðrum forsendum þess sem hann heldur
fram.
Ein rökin, sem fram era færð af þeim heimspekingum,
sem hallast að ódauðleikatrúnni og sérstaklega þýzka heim-
spekingnum Immanuel Kant (1724-1804) eru siðferðileg eðlis.