Morgunn - 01.06.1975, Page 88
C\S\£\S\S\S\S\S>
C\s\£\s\S\cn^s\s\s
I STUTTU MÁLI
'QsZ/Z/e/Z/Z/lS^
Móðir mín Guðrún Ingunn Hansdóttir var sjúklingur í
mörg ár. Hún dvaldist alltaf á heimili okkar hjónanna, en sið-
ustu 16 dagana sem hún lifði var hún á sjúkrahúsi í Stykkis-
hólmi.
Seint að kvöldi 12. des. 1946 dreymdi okkur hjónunum hana,
báðum á sama tíma, og fara draumarnir hér á eftir. Við viss-
um ekki þá að hún var dáin, en morguninn eftir berst okkur
skeyti þess efnis að móðir mín hafi dáið kl. 8 að kvöldi 12.
des. Það sem okkur fannst mjög merkilegt er að hún kemur
til okkar beggja í draumi aðeins 4 klst. eftir andlát sitt.
Draumur mannsins míns var þannig:
Móðir min var orðin að litlu barni, sem hann var að hjálpa
á fætur, því það datt alltaf.
Draumur minn var á þessa leið:
Mér fannst að líkkista stæði á miðju gólfi í stofunni okkar
og fjöldi fólks raðaði sér í hring í kringum kistuna. Á einum
stað í hringnum var um 10 cm hár pallur sem ég gerði ráð
fyrir að presturinn ætti að standa á meðan liann flytti kveðju-
orð. En á pallinum birtist ung stúlka sem brosti til fólksins og
hneigði liöfuðið í kveðjuskyni. f gegnum mynd ungu stúlk-
unnar kom mynd móður minnar, klædd upphlut sem hún
átti og hélt mikið upp á. Hún var glöð og sæl á svipinn,
hrosti einnig og hneigði liöfuðið í kveðjuskyni til fólksins.
Síðan fannst mér allt fólkið yfirgefa húsið og ganga niður
að sjó, því það átti að fara í sjóferð.