19. júní - 19.06.1982, Blaðsíða 11

vinnumarkaðinn
Vigdís
Magnúsdóttir
Þórunn
Pálsdóttir
Davíð Á.
Gunnarsson
Heimavinnandi kona ekki samkeppnisfær
— sé þjálfaður starfskraftur í boði í hjúkrunarstéttinni
möguleika til viiinu og endurhæf-
ingu.
Sein betur fer eru konur að vakna
og verða sér meira meðvitandi um að
pær hafa meiri ábyrgð í þjóðfélaginu,
en að ala upp börn og reka heimili.
IV) að auðvitað sé fjölskyldan og verði
nvallt hornsteinninn í þjóðfélaginu.“
Næst leituðum við til Bjarna
Jtiikobssonar formanns Iðju, félags
verksmiðjufólks og hafði hann meðal
annars þetta að segja:
„Na:g atvinna hefur verið á und-
anförnutn árum á íélagssvæði okkar.
Þar af leiðandi hefur það ekki verið
vandkvæðum bundið fyrir konur að
fá störf þrátt fyrir nokkurra ára
Ijarveru al' vinnumarkaðinutn. Þess
ber þó að geta að í mörgum tilfellum
hefu r reynst erfitt fyrir þá sem komn-
'r eru á sextugsaldur að fá vinnu sern
þeim hæfir. Á það jafnt við um konur
sem karla.“
Aðallteiður Bjarnfreðsdóttir for-
maður Sóknar tók í sama streng og
þau hin að öryggisleysi liáði mörgum
konum, sem leita út í atvinnulífið
eltir nokkra fjarveru. Hún hafði þau
°rð um húsmæður að þær værti van-
ar að skipuleggja sína vinnu sjálfar
°g væru margar hverjar kvíðnar og
jafnvel liratddar þegar þær ættu að
vinna í hópi. Að því viðbættu vatru
þœr smeykar við tæknina, teldu að
það sem þær kunnu áður reynist úrelt
þegar til á að taka.
Um stöðuna þegar konur væru að
koma al'tur luifði Aðalheiður þetta að
segjæ
„Fyrst og fremst eru reyndari
vinnufélagar mjög hjálplegir. Pví
gefa þarf þessum hópi kvenna tíma,
kynna þeim réttindi sín og skyldur,
°g efla sjálfstraust þeirra. í stuttu
mali sag( — Brýna fyrir þeim, að
„svo lengi lærir sem lifir.“
Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir for-
maður Sóknar lagði einnig mikla
aherzlu á að gefa þyrfti aukinn gaum
að fullorðinsfræðslu á öllu sviðum.
Senija þyrfti um fullorðinsfræðslu í
kjarasamningum, fræðslu sem gefur
aukna hæfni og kjarabætur.
„Þegar kona ákveður að fara á ný
út á vinnumarkaðinn eftir að hafa
verið heimavinnandi uin skeið, fylgir
því nokkuð öryggisleysi. Krefjist
starfið menntunar eða starfsþjálfunar
hefur hún að öllum líkindum dregist
aftur úr og þarl' á endurhæfingu að
halda.“ Þetta er meðal annars það sem
fram kemur í svörum setn bárust frá
hjúkrunarforstjórum Landspítala og
Kleppspítala, Vigdísar Magnúsdóttur
og Þórunnar Pálsdóttur. í sama
streng tók Davíð Á. Gunnarsson á
skrifstofu ríkisspítalanna, en svör
þeirra þriggja höfða fyrst og frernst til
þeirra stétta og starfa, sein lúta for-
stöðu hjúkrunarforstjóra.
Þau segja ennfremur að í öllum til-
l'ellum hlýtur að þurfa verkþjálfun og
aðlögunartíma. En hvað störf í heil-
brigðisstéttum viðvíkur, tekur fræði-
leg þekking afar mikilvægum breyt-
ingum á stuttuin tíma. Tæknileg þró-
uii er hröð og breytingar miklar frá
ári til árs. Því er erfitt að komast til
starfa eftir jafnvel stutta fráveru. Sé
þjálfaður starfskraftur í boði, er kona
sem verið liefur heimavinnandi ekki
samkeppnisfær. Reynslan sýnir að at-
vinnurekendur eru tregir til að ráða
til sín konur, sein komnar eru á miðj-
an aldur, og séu þær um eða yfir
limmtugt er mjög erfitt fyrir þær að
fá vinnu. Ilér er átt við þær konur
sem hafa verið lengi heimavinnandi.
En hvaða úrbætur eru fyrir hendi?
Sjúkrahúsin í Reykjavík og Nýi
Hjúkrunarskólinn Itafa haft nokkur
endurmenntunarnámskeið, bæði fyr-
ir almenna og sérmenntaða hjúkrun-
arfræðinga. Einnig hafa Sjúkraliða-
skólinn og Ljósmæðraskólinn haft
svipuð námskeið, sömuleiðis hefur
starfsmannafélagið Sókn liaft nám-
skeið.
Síðan má einnig geta þess, að oft
komast konur ekki út á vinnumark-
aðinn vegna barna sinna. Þess vegna
eru sjúkrahúsin ineð sín eigin barna-
heirnili, sem gera þeiin það mögulegt.
Þórunn, Vigdís og Davíð benda
jafnframt á að koma þurfi á fót ein-
hvers konar ráðgjafaþjónustu, sein
konur gætu snúið sér til, þegar að því
kemur að þær vilji fara út á vinnu-
markaðinn.
íslenska skólakerfið þurfi að bjóða
upp á endurmenntun á mun breiðari
grundvelli en nú er, þar sem aldrei
hal'a verið jafn örar breytingar og nú
á flestum sviðum atvinnulífsins.
Kanna þurfi hve stór hópur kvenna
vill koinast út á vinnumarkaðinn, eti
hefur af einhverjum ástæðum ekki
látið verða af því.
Hafi konan litla menntun eða
starfsþjálfun, þurfi að virkja Jiá
reynslu sem hún hefur öðlast sem
uppalandi og húsmóðir, til þess að
hún nýtist sem best á vinnumarkað-
inum.
Auka þurfi endurmenntun, koma á
símenntun starfsfólks og bæta stór-
um dagvistun barna.
11