19. júní - 19.06.1982, Qupperneq 46

ÞÓRA BORG
leikkona:
Mér fannst kvennaframboðið væg-
ast sagt ósmekklegt. Talsmenn Iist-
ans undirstrikuðu að þær hefðu ekki
haft tækifæri til að kynna sér veiga-
mikil málefni. Stefnan í þeirra mál-
flutningi var ekki önnur finnanleg en
það þyrfti fleiri konur í borgarstjórn!
Til livers? Vilja þær punta upp á
borgarstjórnina? Mér finnst kvenna-
framboðin vera gönuhlaup: þó tel ég
mig vera jafnréttissinna.
INGVI HRAFN JÓNSSON
fréttamaður:
Ég harma það að konur skuli á
árinu 1982 telja sig knúnar til að fara
þessa leið til að reyna að rétta hlut
sinn. Þeirra réttur er samkvæmt
stjórnarskránni nákvæmlega sá sami
og karla. Alþingi hefur sett lög um
jafnréttisráð til að tryggja að svo sé í
reynd. Við bihun hins vegar í lýð-
ræðisríki þar sem hópar sem telja sig
misrétti beitta geta stofnað samtök,
boðið fram, og þannig unnið að
markmiðum sínum. Þetta hafa að-
standendur kvennaframboðanna gert
og það er lýðræðisleg og rétt ákvörð-
un: Rökin fyrir tnálstaðnum eru
mörg góð og gild, eti utn hugsanlegan
árangur er bins vegar erf'itt að segja.
HANNIBAL VALDIMARSSON
fyrrverandi ráðherra:
Það var tímabært að fara af stað með
kvennaframboð að þessu sinni til
þess að freista þess að jafna nokkuð
metin inilli kynjanna á þjóðmála-
sviðinu.
Aðal sigurinn var unninn löngu
fyrir kjördag strax á undirbúnings-
stigi framboðs og var í því fólginn að
flokkarnir tvöfölduðu tölu kvenna á
framboðslistum sínum miðað við það
sem áður hafði verið.
Eru þá sérframboð kvenna fram-
tíðin? Nei, slíkt væri fáránlegt. Kyn-
ferði getur aldrei orðið eðlilegur
grundvöllut' flokkaskiptingar í stjórn-
málum enda ættu a. in. k. þeir flokk-
ar sem hafa mannhelgi og jafnrétti á
stefnuskrá sinni að liafa eigi síður
rúm fyrir konur en karla. Auk þess
væri hver sá llokkur sem bandaði
hendi við starfi og fylgi kvenna mér
óskiljanlegt viðrini sem lilyti að vera
dauðanuin ofurseldur.
FRÍÐA Á SIGURÐARDÓTTIR
rithöfundur:
Því miður reyndist enn meiri þörf á
þeim pólitísku áhlaupum sem
kvennaframboðin voru. en ég sem
leikmaður gerði mér grein fyrir. Það
sýndu þegar í upphafi snör viðbrögð
flokkanna fjögurra sem tróðu í ofboði
konum inn á lista sína, og þá ekki
síður umræðan sent fylgdi í kjölfarið
ba:ði manna á meðal og í dagblöðuin.
Það var ansi atbyglisverð umræða
svo ekki sé sterkara að orði kveðið.
Framboðin virkjuðu Ileiri konur til
starfa á pólitískum vettvangi en
nokkru sinni fyrr, og vöktu upp
margar heldur óþægilegar spurning-
ar sem erfitt er að komast lijá að
svara. Urslitin ættu að geta orðið til
þess að flokkarnir atbugi gaumgæfi-
lega sinn gang og íhugi jafnfrarnt í
leiðinni að þeir eru ekki nátt-
úrulögmál. Því er nú verr að erm
virðist grátlega langt í land með það
að kvennaframboðið geti orðið tíma-
skekkja.
Eða livað eru nú aftur margar kon-
urnar á Aljiingi?
KJÓSUM KONUR
KVENRETTINDAFELAG
ÍSLANDS
'N
46