19. júní - 19.06.1983, Page 5

KRFÍ fagnaði kjöri níu kvenna á þing með hádegisverðarfundi að Hótel Sögu þann 11. maí sl. Á myndinni hér að ofan má sjá
nokkrar úr hópnum, þær Jóhönnu Sigurðardóttur og Kristínu Halldórsdóttur til vinstri og andspænis þeim þær Kolbrúnu
Jónsdóttur, Ragnhildi Helgadóttur, Salóme Þorkelsdóttur og Guðrúnu Agnarsdóttur.
S
Ur pokahorni reynslunnar
Pínulítil vangavelta í tilefni níu þingmanna
á fundi Kvenréttindafélagsins
Magdaiena
Schram.
Hvað svo sem okkur kann að
þykja um úrslit síðustu Alþingis-
kosninga, er þó eitt víst — allar fögn-
um við auknum hlut kvenna. Níu
konur og 51 karl — naumast jafn-
raeði enn þá, en þó drjúgt spor í
áttina. Síðan Ingibjörg H. Bjarna-
son tók fyrst íslenskra kvenna sæti
á Alþingi árið 1922 hafa aðeins 12
konur verið kosnar á Alþingi, 4
kjördæmakjörnar, 8 landskjörnar.
Árin 1942 - 1946 og 1953 - 1956
átti engin kona sæti á þingi og aldr-
ei hafa þær verið fleiri en þrjár í
senn, en þrjár konur hafa verið á
þingi frá því árið 1971. En á því
næsta verða þær sem sagt níu.
Svo mikil aukning hlutfallslega er
vissulcga fagnaðarefni. Jafnvel tölu-
stafurinn — níu — líkt og ýtir undir þá
tilfinningu! í þessu samhengi vísar
hann ómeðvitað til orðsins nýr — til
kaflaskila og viðbragðsstöðu á einn eða
annan máta. Umfjöllun fjölmiðlanna á
þætti kvenna í kosningaúrslitunum,
fregnir og myndir úr hádegisverðar-
boði heima hjá einni úr hópnum, op-
inn fundur Kvenréttingafélagsins með
konunum níu; þetta og lleira hefur
ítrekað hugmyndina að samstæðum
/lópi, sem nokkurs er af að vænta sem
slíks, hópi sem kynni að geta unnið
saman þvert á flokksböndin. Þá hug-
mynd, að ný staða sé upp komin með
nýjum konum.
En auðvitað er það fjarri sanni, að
allar þingkonurnar séu nýjar. Fjórar
þeirra eru fyrir löngu vel kunnar af
stjórnmálaþátttöku sinni og vel
heimavanar í sölum Alþingis, þær Jó-
hanna Sigurðardóttir, Ragnhildur
Helgadóttir, Salóme Þorkelsdóttir og
Guðrún Helgadóttir. Fimm eru ný-
græðingar: Kristín Kvaran, Kolbrún
Jónsdóttir (Bandalag Jafnaðar-
manna) og Sigríður Dúna Krist-
mundsdóttir, Guðrún Agnarsdóttir og
Kristín Halldórsdóttir (Samtök um
Kvennalista). En þótt þær hafi þannig
mislanga reynslu að baki og komi úr
fimm ólíkum stjórnmálasamtökum,
hafa þær orðið að sætta sig við það,
hvort sem þeim líkar vel eða miður, að
vera litnar vonaraugum sem kvenna-
hópur sérstaklega. Saman marka þær
verulegan áfanga í baráttu kvenna fyr-
ir jafnari hlut í stjórnsýslunni og það er
fyrir þá sök, að þeim er fagnað svo
mjög-
Þetta var t.d. staðfest að nokkru með
fundarboði Kvenréttindafélags ís-
lands að Hótel Sögu skömmu eftir
kosningar eða þann 11. maí — og þá
ekki síður í þeim fyrirspurnum, sem
lagðar voru fyrir þingmenninga. Þar
var spurt af vonarhug og bjartsýni og
e.t.v. afóskhyggju, sem ekki er á rökum
5