19. júní - 19.06.1983, Blaðsíða 27

ATVINNULÍFIÐ SKÓLINN
Umsjón:
Sigrún Gísladóttir og
Valgerður Jónsdóttir
Sigrún
Gísladóttir
annar kostur og ekki má gleyma ömmu
sem er Irjargvættur margrar útvinn-
andi húsmóður. En það er þegar skóla-
ganga barnanna hefst, sem aðalvand-
inn gerir vart við sig.
Athyglisvert er það sem fram kemur
í skýrslu Jafnréttiskönnunarinnar í
Reykjavík 1980-81 (gerð að tilhlutan
Jafnréttisnefndar Rvk.). Þegar litið er
á kaflann um atvinnuþátttöku giftra
kvenna eftir aldri kemur í Ijós að konur
a aldrinum 30 — 34 ára skera sig úr.
Hvort sem um er að ræða þátttöku
hópsins í fullu starfi eða virkar hús-
mæður í atvinnulífinu — þá er lnin
áberandi lægst á þessum árum. Und-
antekningar eru hlutastörfin; þar
hækkar hlutur kvenna á aldrinum 30 —
34 ára. Auk þess er hlutfall þeirra hæst
sem hcimavinnandi húsmæðra.
Hlutfall kvenna sem eru virkar í at-
vinnulífinu er lægst hjá 30 — 34 ára
aldurshópnum, tæp 57%, en hæst hjá
konum milli fertugs og fimmtugs, tæp
74%. Er það ekki aldurshópurinn 30 —
34 ára sem hefur að geyma hæst hlut-
íall kvenna með börn á skólaaldri?
Það nægir greinilega ekki að konur
afli sér starfsmenntunar og séu gjald-
gengar til jafns við karla úti á vinnu-
markaðinum, því þegar blessuð börn-
m eru komin á skólaaldur þá fer allt í
hnút.
Hvemig er skólamálum
okkar háttað?
Daglegur viðvcrutími barna í skól-
um er mun styttri hjá okkur en í ná-
lægum löndum (á það sérstaklega við
um yngri börnin 6—12 ára). En það
sem er enn verra — þessi tími er meira
og minna sundurslitinn. T.d. er yngstu
börnunum oft ætlað að mæta snemma
morguns í eina til tvær kennslustundir,
fara heim, mæta síðan aftur á sínum
fasta skólatíma eftir hádegi. Þannig
getur stundatafian verið allt að þrjá
daga vikunnar. Svona hefur þetta ver-
ið hjá okkur alltoflengi og svona er það
enn - en hvers vegna? Ein ástæðan er
sú, að margir skólar hafa ekki eigið
íþróttahús, sem gerir stundatöflugerð-
ina mun eríiðari en ella. Ríkisvaldið
sparar og við sig að borga kennurum
eyður, þannig að oft verður að semja
stundatöfiuna með tilliti til þeirra en
ekki barnanna.
Endurskoða þarf þá stefnu, eða rétt-
ara sagt stefnuleysi, sem ríkjandi hefur
verið í byggingu skólahúsnæðis. Þegar
ný hverfi byggjast upp verður að huga
strax að skólahúsnæði fyrir væntan-
lega íbúa, en halda ekki að sér hönd-
um, þar til fjölskyldurnar eru fluttar
inn. Þetta fyrirhyggjuleysi leiðir afsér
að skólarnir eru byggðir í áfongum og
börnunum hrúgað í alltof lítið og ófull-
gert húsnæði. Skólana ber að hanna
með tilliti til barnanna og þeirrar starf-
semi sem þar á að fara fram. Gæta þarf
mun meiri skynsemi, hverfa frá óþarfa
íburði og fiottræfilshætti til einfaldara
og hentugra húsnæðis — á það ekki síst
við um íþróttahúsin. Hér virðist ekki
heldur skilningur á því, að hverjum
skóla tilheyri aðstaða til íþrótta-
kennslu, svo sjálfsögð sem öllum kann
að þykja kennsla í íþróttum og líkams-
rækt.
Aðstöðuleysi skólanna í dag vekur
furðu, þegar litið er til baka til gömlu
skólanna í Reykjavík, svo sem Austur-
Valgerður
Jónsdóttir
bæjarskóla, Laugarnesskóla og Mela-
skóla. Þessir skólar voru byggðir á erf-
iðum tímum, 1930 — 1945. Samt sem
áður var ekkert til sparað og skólarnir
voru fullbyggðir með íþróttahúsi,
kennslueldhúsi og m.a.s. sundlaug við
Austurbæjarskóla. Hvernig má skýra
það að á velmegunartímum undanfar-
inna áratuga standa margir skólar ófull-
gerðir svo árum skiptir? Getur verið að
skólar og börn séu ekki lengur meðal
þeirra málaflokka, sem hafa forgang
framyfir ýmislegt annað?
Það eru önnur, síst veigaminni at-
riði, sem bæta þarfí íslenskum skólum.
Við þurfum aukið skólarými, aukinn
vikulegan kennslustundafjölda nem-
enda og fleiri kennaratíma — þannig að
kennari geti stundum kennt hálfum
bekk, t.d. við byrjendakennslu í lestri,
líffræði og myndmennt, án þess að
skera niður tíma nemenda eins og gert
er í dag.
Auknu fjármagni hefur verið veitt til
fræðslumála undanfarin ár, sem sést
best á auknum fjölda skólafrömuða,
sem vinna í miðstýringunni. Eins
kosta þeir sitt allir nýju fjölbrauta- og
menntaskólarnir, sem risið hafa um
allt land. Enda má segja að stúdents-
próf nú samsvari því sem áður hét
„gott gagnfræðapróf ‘. En til hvers að
hlaða á yfirbygginguna efgrunnurinn,
þ.e.a.s. undirbúningurinn er ekki
nægjanlega traustur? Það geta verið
afdrifarík mistök.
Að eiga börn í skóla
Hinn stutti og óreglulcgi vinnutími
skólabarna verður til þess að móðirin
er meira og minna bundin við heimil-
27