Búfræðingurinn - 01.10.1951, Page 14
12
li Ú FRÆfilNGURlNN
við ])á, sem hér hafa frægastir gist, en hitt er mannlegt að eiga
þá hugsjón ungur, að geta orðið nýtur maður, sjálfum sér og
þjóð sinni til gagns og sóma. Og ég vil ætla að þorri þeirra, er
hingað hafa sótt til náms, hafi komið með þessar hugsjónir í
brjóstum.
Svo mikið get ég að minnsta kosti fullyrt, að fyrir 27 árum
síðan stefndu hingað hugir ungra manna með það sem mark-
mið að auka alin við vídd og breidd þekkingar sinnar og
reynslu í búfræðilegum efnum til þess, ef verða mætti, að geta
orðið betri bændur.
Staðurinn, og hin forna frægð hans, gerði auðvitað sitt til að
laða og seiða, en hitt mun þó meiru hafa ráðið, að hingað
höfðu fyrirrennarar og félagar sótt andleg verðmæti og verklega
leikni og kappsmál mátti vera að feta í þeirra fótspor.
Átján piltar lögðu land undir fót, í október 1923, áleiðis til
Hóla. Nokkrir fóru sveitir, aðrir urðu að klífa fjöll eða fara sjó-
veg nokkurn hluta leiðarinnar. Þetta var fyrsti áfanginn í sókn -
inni á brattann, á leiðinni frá heimkynni heimaalningsins út
í heiminn.
Þá földuðu fjöllin hvítu skauti eins og oft ber við á þessum
slóðum.
Fullir eftirvæntingar munum við allir hafa verið, þegar hald-
ið var heint á þennan fornfræga stað. Fyrir heimaalninga var
hér margt að sjá. Hér skyldi dvalið í tvo vetur, og á þeim tíma
skyldi margt nema og fleira reyna.
Tvö ár liðu. Héðan fóru aftur 18 piltar með vottorð í vösum
að námi loknu og með þeim árangri í hverri grein, sem á blað-
ið var ritað. En vottorðin sögðu auðvitað ekkert um hverjum
framförum hver einstaklingur hafði tekið á þessum tveim ár-
um, né heldur hvern vitnisburð hann mundi hljóta í lífsins
skóla og í starfi sínu sem þjóðarþegn um komandi ár. Á hið
fyrra var enginn mælikvarði til. Hið síðara var hulið bak við
það tjald, senr skilur nútíð og framtíð og eigi er gegnsætt
venjulegunr skilningarvitum. Hér var námið rækt til undir-
búnings fyrir framtíðarstarfið. Og þau 25 ár, sem liðin eru síð-
an við brautskráðumst héðan, lrafa lífsstörfin kallað á krafta
j