Búfræðingurinn - 01.10.1951, Side 24

22
1ÍÚFRÆB1NGUR1NN
og frú lians, Sigrún Ingólfsdóttir, og buðu gestina velkomna.
Óefað hafa þesSar. alúðarfullu móttökur hlýjað hinunr gömlu
nemendum um hjartarætur og hjálpað þeim til að finna sjálfa
sig aftur, í hinu að mörgu leyti breytta umhverfi, jafn vel og
raun varð á.
Var öllum gestum vísað strax til herbergja, er þeir skyldu
hafa til umráða þessa tvo daga.
Mættir voru allir boðsgestir og 14 búfræðingar. Þrír af bænd-
unurn mættu ekki, þeir: Jón Jónsson, Kristján Benediktsson og
Árni Jóhannsson, og Þór Jóhannsson hafði áður boðað for-
föll vegna heimilisástæðna.
Aðeins tvær konur nemendanna komu lil mótsins, þær frú
Ingibjörg Stefánsdóttir og frú Ingibjörg Vilhjálmsdóttir, báð-
ar frá Blönduósi. Heíði verið ánægjulegt að sjá þarna fleiri
lrúr, en heimilisástæður og annir munu ekki hafa leyft það. Þá
voru og stödd að Hólum f jögur uppkomin börn Páls Zóphoní-
assonar, Jrau Zóphonías, Páll, Hjalti og Vigdís, og Guðrún,
dóttir Tómasar heitins fyrrverandi leikfimikennara. Var koma
þessa unga fólks öllum skólafélögunum til mikillar ánægju,
Jrar eð þetta voru líka vinir Jreirra frá skólaárunum.
Áður en gengið var til hádegisverðar kusu búfræðingarnir
Gísla Kristjánsson fyrir mótstjóra, Þorsteinn Jónsson var kos-
inn söngstjóri og Björn Þórðarson var kosinn gjaldkeri. Þá var
Jósef Stefánsson kjörinn til að sjá um að allir mættu stundvís-
lega til dagskráratriða.
Þegar setzt var að borðum bauð Gísli Kristjánsson gesti og
skólafélaga velkonma til mótsins og kynnti alla þátttakendur.
Var nú spjallað létt og glaðlega, skólabræðurnir brostu hver til
annars og athuguðu hver annan vandlega. Andlitin voru kunn-
ugleg, en Jrau voru nú mótuð meiri festu og alvöru en áður.
Þarna brá fyrir virðulegum skalla og gráhærðunr vanga, en
Jretta vakti enga sérstaka athygli, því að fljótlega fengu hinir
gömlu skólasveinar á sig unglingsblæ, að minnsta kosti í aug-
um hvers annars, og það leyndi sér ekki, að þeir voru allir inni-
lega glaðir yfir Jrví að hittast nú aftur heima á Hólum.
Kl. 14 var svo gengið í kirkjugarðinn og var fyrst staðnæmzt
við legstað Jósefs lieitins Björnssonar fyrrv. kennara. Þar tal-