Búfræðingurinn - 01.10.1951, Page 59
liÚFRÆtílNGURINN
57
s. í. S., Sláturfélagi Suðurlands, Mjólkursamsölunni í Reykja-
vík og 1 fyrir mjólkursamlögin utan mjólkursölusvæðis
Reykjavíkur.
Með lögunum um Framleiðsluráð landbúnaðarins o. fl. er
bændastéttinni fengið mjög þýðingarmikið vald í hendur í
verðlags- og afurðasölumálum landbúnaðarins. Að vísu hefur
Framleiðsluráðið ekki vald til þess að ákveða, hvaða verð bónd-
inn eigi að fá, um það verður ennþá að leita samkomulags eða
hlíta yfirdómi. En það er ekki einhlítt að ákveða verðið til
bænda. Að þeir í raun og veru tái það verð, sem þeim er ætlað,
veltur á því að dreifingarkostnaður sé rétt fundinn og lagður
;i vöruverðið.
Að síðustu vil ég minna á orð Ágústs í Birtingaholti, sem til-
færð eru hér að framan: ..Bændurnir, þótt smáir væru, sigruðu
af því, að þeir stóðu margir saman.“ Vona ég að þeim, sem lesa
framanritað, verði það Ijóst, hafi þeinr ekki verið það áður, að
það eru félagssamtök bændanna sjálfra, sem hafa komið þeim
bezt að haldi og orðið sterkasta stoðin til þess að vinna land-
búnaðarframleiðslunni álit og aukið verðmæti. Vil ég því
hvetja alla bændur til árvekni og samheldni um öll velferðar-
mál bændastéttarinnar.
Hvammi, 1. febrúar 1950.
Sverrir Gíslason.