Búfræðingurinn - 01.10.1951, Page 106
104
BOFRÆÐINGURIN N
Fyrir stormsins styrk þó félli
stofn þinn, svo þú hélzt ei velli
lengur, var það ekki af elli
að svo mikill brestur varð,
þvi er ennþd líf i leyni,
líf, sem nœsta vor ég greini
birlast mér sem brum d reyni
byrji að fylla hrunið skarð.
Móðir lífsins, rnoldin, jörðin
mun að nýju fylla sltörðin
og i kringum f jallið, fjörðinn
flétta aftur gróðursveig,
ef við réttum hjdlparhendur,
herfum, þlcegjum eyddar lendur,
upp til heiða og lít við strendur
yrkjum skóg og grasateig.
Það er enn d þessu sviði
þörf d miklu stærra liði.
Hér þarf fleiri og hœrri viði.
Heiðalöndin þurfa að fá
iðjuhendur, úrvalsstofna.
Enginn md á verði sofna.
Ldtúm björgin brenna og klofna,
en börnin okkar planta og sd.
Þó að stórir stofnar brotni,
sterkir kvistir visni og rotni,
aldrei lifsins orka þrotni
eða mannsins von og trú.
Nýja timans stofnar stcekki.
Sterkir kvistir gildni og hœkki.
Og þó að einhver aftur lcckki,
endurfœðist Imnn sem þú.
Armann Dalmannsson.