Búfræðingurinn - 01.10.1951, Page 129

BÚFRÆÐINGURINN
127
fóðurjurtir, sem betri séu, hollari og affarasælli en gömlu,
villtu túngrösin. En meðan þær eru ekki fundnar, verðum við
halda, svo sem unnt -er, í gamla stofninn.
HÚSDÝRAÁBURÐUR. — í mínum ungdómi var okkur
kennt að drýgja húsdýraáburð sem allra nrest, blanda hann
mómylsnu, rotmold, moði og heyúrgangi o. s. frv. Haughús
voru byggð, þar senr þessi blandaði áburður varð samfelldur,
þrunginn af lífgerlum og lirfum. Þessi áburður reyndist ágæt-
lega á nýrækt, til varanlegra jarðvegsbóta.
Nú er hætt að blanda áburðinn, Jrar sem búið er eftir nýrri
tízku, Jrað er safnað ,,hreinu“ Jrvagi og „hreinni mykju“.
Hvort tveggja verður miklu snauðara af lífverum en hinn
blandaði áburður. Það er grunur minn, að hinn mikli gerla-
gróður hins blandaða áburðar hafi átt stórmikinn þátt í frjóvg-
unarmætti hans. Eg vil nú spyrja: Hafa íslenzk búvísindi gert
tilraunir með Jrað, hvort betur reynist að plægja niður í órækt-
arjörð, segjum mykju og þvag undan tveimur kúm, sem
geymt hefur verið aðgreint, eða liaughúsáburð vel blandað-
an, svo að „íburður" hafi drukkið í sig þvagið? Hvort af tveim-
ur gefur skjótari uppskeru og langærri jarðvegsbætur?
Ef ekki liggja fyrir ótvíræð svör um Jretta, byggð á tilraun-
um í margs konar jarðvegi, þá er ekki rétt að halda einhliða
fram byggingu nýrra, dýrra húsa til áburðargeymslu.
ÁBURÐUR FRÁ SJÓ. Við sum okkar sjávarþorpa hafa ver-
ið unnin stórvirki í ræktun með því að plægja fiskúrgang nið-
ur í jarðveginn. Sum Jressi þorp eru nú að verða að borgum,
með fógeta og bæjarstjórn og öðru fólki svo fínu, að ekki þol-
ast kýr á götum, Iivað Jrá fjós og fjóshaugar. Nýrækt er þar úr
sögunni og jafnvel ekki dæmalaust að gömlu túnin standi í
sinu. Fiskúrgangi er nú aftur mokað í sjóinn.
Nú er Jrað staðreynd, að varanleg nýrækt fæst vart nema með
lífrænum áburði, sem tekur þátt í myndun frjómoldar. Ef við
viljum rækta örar, en við höfum heimafengin áburð í flögin,
hvað er þá til ráða?
Eg vil spyrja okkar búvísindamenn: Hafa verið gerðar til-