Frjáls verslun - 01.09.2001, Blaðsíða 106

„Mér er alveg sama hvernig veðrið er, maður bara klœðir sig í samrœmi við það.
Jóhanna Marta Ólafsdóttir, Spv
Eg kom frá Frakklandi
fyrir tveimur árum og
tók þá við þessu starfi,"
segir Jóhanna Marta Olafs-
dóttir markaðsstjóri, í Spari-
sjóði vélstjóra. „Starf mitt
felst fyrst og fremst í því að
kynna bankann út á við, sjá
um markaðsmálin og auglýs-
ingaherferðir, en það er þó
einnig fólgið í sölustjórn, að
kynna fyrir starfsfólkinu
hvernig það eigi að selja vör-
una sem bankinn býður og
hvenær á að selja hvað.“
Jóhanna Marta bjó í 10 ár
í Frakklandi, en hún stundaði
þar háskólanám og tók
masterspróf í alþjóðlegum
viðskiptum. „Eg vann síðustu
árin hjá stóru frönsku fyrir-
tæki í Marseille, sem fram-
leiddi og flutti inn vefnaðar-
vöru í stórum stíl, litaði og
seldi aftur. Það voru síðan
stórir fataframleiðendur sem
keyptu vörurnar og sáum við
um að flytja þær í verk-
smiðjur þeirra, sem flestar
voru erlendis, eins og t.d. í
Túnis, þar sem vinnuafl er
mun ódýrara. Meðal við-
skiptavina fyrirtækisins voru
þekktir aðilar á borð við Lee
Cooper og Zara. Eg var
þarna sölustjóri."
Öll uppvaxtarárin var Jó-
hanna Marta í Hafnarfirðin-
um þar sem hún er fædd.
Hún hafði þó útþrá í blóðinu
og fór til Frakklands í skóla
og þar kynntist hún eigin-
manni sínum, Jean-Michel
Paoli. „Við bjuggum fyrst í
stað hér á landi en ákváðum
að fara út aftur og vorum þar
næstu 10 árin og bjuggum í
smáborg um það bil 30 km
norður af Marseille. Komum
svo hingað heim fyrir tveimur
árum með strákana okkar
tvo, sem nú eru 7 og 13 ára
og kunnum vel við okkur,“
segir Jóhanna Marta.
„Mér fmnst talsverður
munur hér á skólunum og
einnig almennt hvernig tekið
er á málum varðandi börn. I
Frakklandi byrjar skólinn við
þriggja ára aldur og er að vísu
ekki mjög alvarlegur fyrst í
stað, en skóli þó. Yngri sonur
minn sem var fimm ára þegar
við komum heim, var tíma að
venjast þessum breyttu að-
stæðum og mikla frelsi, því
aginn er talsverður úti og
miklu meiri en hér tíðkast.
Það eru auðvitað bæði kostir
og gallar við báða staðina."
Islensk náttúra er það sem
helst vekur áhuga Jóhönnu
Mörtu. Hún nýtur þess að
vera úti, hvernig sem viðrar
og anda að sér íslensku lofti
og vera til. „Mér er alveg
sama hvernig veðrið er,
maður bara klæðir sig í sam-
ræmi við það,“ segir hún. „Og
ef veðrið er gott, fer ég út og
læt annað sitja á hakanum.
Það fer hvort sem er ekkert
frá manni. Eg hef farið
nokkuð með strákana með
mér í gönguferðir en eigin-
maðurinn er minna fyrir þær.
Annars er ijölskyldan efst á
baugi og það sem mestan
tímann tekur. Börnin eru svo
stuttan tlma með manni að
mér finnst nauðsynlegt að
eyða með þeim tíma og njóta
þeirra á meðan þau hafa
áhuga á því sjálf. “
Fjölskyldan hefur ferðast
nokkuð um Suður-Frakkland
þar sem ættingjar eigin-
mannsins búa. Einnig til
Spánar og nærliggjandi landa
en Jóhanna segist forðast
ferðamannastaði og fara til að
kynna sér menningu hvers
staðar fyrir sig á dýpri máta
en hægt er á ferðamannastöð-
um og sólarströndum.
„Kannski má segja að
bækur séu það áhugamálið
sem ég tek næst fjölskyldu og
gönguferðum, en mér þykir
mjög gott að fá frið til að lesa
góðar bækur,“ segir Jóhanna
Marta að lokum.SH
106