Frjáls verslun - 01.10.2002, Qupperneq 48

VIÐTflL ÞÓRUNN REYNISDÓTTIR
fyrirtæki erum við gjaldeyrisskapandi öfugt við bílaumboðin. Á
endanum er okkar hagur þeirra hagur. Það er í samræmi við
hagsmuni allra ef við getum nýtt þessa bíla yfir sumarið. Allir
verða að hugsa til framtíðar, bæði ríkið, umboðin og bila-
leigurnar, og það gerum við með þessum hætti. Við erum ekki
að finna upp hjólið. Uti í hinum stóra heimi gæta menn þess að
markaðurinn ofmettist ekki og grípa til ýmissa ráðstafana til að
svo verði ekki,“ segir hún.
Þetta snýst um verð ísland er eitt dýrasta bílaleigulandið, í
svipuðum verðflokki og Noregur. Þetta er galli. Háannatími í
bílaleigunni er núna ijórir mánuðir yfir sumarið en Þórunni
dreymir um að timabilið lengist og að ísland verði markaðs-
sett betur á veturna. Til þess að byggja upp þau viðskipti tel-
ur hún æskilegt að hafa meiri mun á verðlagningu sumar og
vetur en nú er. Þórunn bendir á að bílaleigan hafi margfeldis-
áhrif inn í hagkerfið, þetta séu viðskipti sem bílaleigurnar
kosti til og sæki erlendis, og þar sé bíllinn aðalatriðið. Hún
bætir við að bílaleigan gefi gott tækifæri til að stjórna flæði
ferðamanna um landið ef verðlagning á þjónustu er rétt og
það sé til hagsbóta fyrir landsbyggðina. Hún telur æskilegt að
allir taki höndum saman og hlúi að þessari grein, ekki síst rík-
ið, landsbyggðin, olíufélögin, bílaleigurnar og tryggingafé-
lögin. Til mikils sé að vinna. „Það snýst um verð. Okkur hef-
ur ekki fundist vera nógu mikill skilningur á því hvað það hef-
ur mikið að segja fyrir hagkerfið að hafa þessa tegund af
ferðaþjónustu,“ segir hún.
Samkeppnin er gífurlega hörð, ekki síst þar sem eitt flug-
félag er á markaðnum sem rekur ijölmörg dótturfyrirtæki á
flestum sviðum ferðaþjónustunnar og getur því fléttað saman
ýmis tilboð og gert samkeppnina erfiðari þeim sem utan
standa. Þórunn telur samkeppnisstöðuna óheilbrigða og gagn-
rýnir harkalega hvernig staðið er að ferðamálum af hálfu hins
opinbera, t.d. hvað varðar markaðsátak og úthlutun styrkja þar
sem öllu Jjármagninu er beint til eins aðila. Hún telur heppilegt
að virkja stærstu viðskiptaaðilana erlendis og fá þá til að taka
þátt í slíku átaki, t.d. með því að leggja fram krónu á móti krónu
eins og stundum hefur verið gert. Þetta sé alltof sjaldgæft. „Það
er alveg frábært að fá peninga frá hinu opinbera ef þess er bara
gætt að nýta allar leiðir til að hámarka tekjurnar af átakinu. Til
þess að svo geti orðið er æskilegt að taka tillit til reynslu ann-
arra þjóða. Þetta fjármagn verður að ávaxta sig. Við hjá Avis
erum t.d. í samstarfi við stóra erlenda aðila sem sjálfir hafa ijár-
fest á Islandi og það hefur aldrei verið haft samband við þá.
Þetta myndu aðrar þjóðir ekki gera. Til lengri tíma litið er mjög
bagalegt að það sé ekki byggt upp traust og samstarf við við-
skiptavini okkar og söluaðila erlendis," segir hún.
Óheppileg tenging Þórunn telur óheppilega tengingu fyrir
hendi milli Ferðamálaráðs og eina flugfélagsins á markaðnum.
Hún nefnir sem dæmi að starfsmenn Flugleiða í Amsterdam
sinni símsvörun fyrir Ferðamálaráð. „Okkar stærstu söluaðilar
reka upp stór augu. Þeir geta engan veginn bent viðskiptavin-
um sínum á að hringja í Ferðamálaráð þar sem Flugleiðir svara
og taka svo frá þeim viðskiptavinina. Við höfum gríðarlegar
áhyggjur af þessu vegna þess að þetta leiðir til vantrausts. Stór-
ir söluaðilar hafa allt sitt undir þegar þeir markaðssetja ferða-
lög til Islands. Þegar þeir finna að hagsmunir eru ólíkir og sam-
keppnisstaðan ójöfn þá velja þeir einhvern annan áfangastað í
heiminum til að selja. Okkur finnst bagalegt að Ferðamálaráð
og hið opinbera skuli ekki hafa hlutlausa stöðu í þessum mál-
um og átti sig ekki á því hversu mikilvægt slíkt hlutleysi er.
Þeir eiga að virkja sem flesta til að selja ferðir til íslands. Það er
þeirra hlutverk," segir Þórunn.
Að hætta rneð reisn í málflutningi Þórunnar kemur í ljós að
henni þykir vænt um Flugleiðir. En hvernig kom þá til að hún
hætti hjá fyrirtækinu? „Ég tók bara allt í einu ákvörðun
klukkan þrjú á þriðjudegi að hætta og gekk út. Það var ekki út
af launum. Þegar maður er búinn að alast upp og leggja allt sitt
í fyrirtækið þá finnst manni maður eiga heilmikið í því. Á
þessum tíma hópaðist inn nýtt fólk og maður skildi ekki
almennilega af hverju ekki var reynt að virkja það góða starfs-
fólk sem fyrir var. Ég var ung þegar ég byrjaði hjá Flugleiðum,
aðeins 14 ára, og kynntist flestöllum gömlu starfsmönnunum
sem höfðu hag félagsins í fyrirrúmi. Við unnum af kappi og
gerðum ekki miklar kröfur, þetta voru erfiðir tímar og maður
var þakklátur fyrir að hafa vinnu. Aðstaðan var léleg en starfs-
fólkið var gott og manni fannst gaman í vinnunni. Sem stöðvar-
stjóri í Kaupmannahöfn hafði ég kynnst þvi hjá SAS að
þekkingunni væri haldið innan fyrirtækisins og eldra starfs-
fólki gert kleift að „trappa sig niður“ með reisn þegar ævi-
starfinu var að ljúka. Þetta fannst mér skorta hjá Flugleiðum,“
segir hún.
Þórunn hafði reynslu af rekstri bílaleigu áður en hún
keypti Avis því að hún hafði starfað við Hertz bílaleiguna fyrir
Flugleiðir í nokkur ár en bílunum þar hafði ijölgað úr 100 í
500 um það leyti sem hún hætti. Hún hafði kynnst Imad
Khalidi, forstjóra Auto Europe, í viðskiptum og hann hafði
margoft boðið henni samstarf af einhverju tagi en hún alltaf
afþakkað. Einn góðan veðurdag tók hún samt skyndi-
ákvörðun og ákvað að hætta. „Það var annað hvort nú eða
aldrei," segir hún. Þórunn sagði upp og tók boði Imad
Khalidi. Á þeim tíma var ekki ljóst í hverju samstarf þeirra
myndi felast en skömmu síðar bauðst þeim að kaupa Avis
bílaleiguna og eiga hana nú. „Það þótti glapræði á þeim tíma
því að það er bara eitt flugfélag hérna með sína bílaleigu og
sín hótel en við sáum bæði framtíð í bílaleigunni. Það hefur
gengið eftir og við höfum farið óhefðbundnar leiðir í starf-
seminni,“ segir hún. B!]
„Okkar stærstu söluaðilar reka upp stór augu. Þeir geta engan veginn bent
viðskiptavinum sínum á að hringja í Ferðamálaráð þar sem Flugleiðir svara og
taka svo frá þeim viðskiptavinina. Við höfum gríðarlegar áhyggjur af þessu
vegna þess að þetta leiðir til vantrausts.“
48