Morgunn - 01.12.1963, Side 31

MORGUNN
105
unnt að skýra fyrirbrigðið sera ósjálfrátt og ómeðvitað
minni. Myndir af assamese-dansinum, sem stúllcan dans-
aði, má sjá víða í myndskreyttum indverskum tímarit-
um. Dansinn sannar því ekkert. —
Ég er ekki að halda því fram, að allar endurholdgun-
arsögur séu markleysa. En um hitt leyfi ég mér að ef-
ast, að túlkun endurholdgunarsinna á þeim sé endilega
réttari en aðrar skýringar. Hversvegna er ekki spíri-
tíska skýringin á þeim hin rétta?
Helzta mótbára endurholdgunarsinna gegn spíritísku
skýringunni er sú, að þeir, sem „muni fyrri jarðlíf“
falli ekki í dásvefn eða trans. Þessi mótbára sýnir litla
þekkingu á bókum um miðla. í bók sinni, „The Facts
of Psychic Science and Philosophy" (London 1925),
bendir A. C. Helms á þá staðreynd, að margir miðlar
flytji transræður með fullri vakandi sjálfsvitund og með-
vitund. Horace Leaf talaði þrásinnis þannig glaðvakandi.
Frú J. H. Conant, hinn víðkunni miðill í Boston, féll ekki í
trans fyrr en hún var staðin upp til að ávarpa fundar-
gesti sína, en hún var lcomin undir áhrif „andastjórn-
enda“ sinna löngu fyrir fundina, já, klukkustundum fyrr.
Sama var að segja um Madame d’Esperance. 1 bók sinni,
Supernoi-mal Faculties in Man (London 1923), bendir
Osty á þá staðreynd, að yfirvenjuleg vitneskja brjótist
þrásinnis fram af vörum þessa fólks vakandi, án þess
það megi við því gera. Madame Fraja og M. de Fleuri-
ére, töluðu þrásinnis þannig óviljandi. Fleuriére segir:
„Stundum er önnur persóna í mér, hulin í djúpum veru
minnar, talandi af vörum mínum og segir þrásinnis
hluti, sem liggja langt fyrir ofan eða utan þekkingar-
svið mitt.“ Fyrst svo er, getur því ekki orðið neitað, að
í svokölluðum endurholdgunarfyrirbærum sé blátt áfram
um þetta að ræða. I öðrum slíkum tilfellum kann að vera
um beint andasamband að ræða, samband við látna
menn. Slík breyting verður á persónuleikanum, þegar
menn fara að „muna fyrri jarðlíf,“ að mjög minnir á