Morgunn - 01.12.1963, Blaðsíða 63

MORGUNN
137
Það sem tók mig sterkustu tökum meðal Búddhamunk-
anna í klaustrunum á Puthosan og meðal hindúanna í
brahmaklaustrinu í Bodhgaya, var trúaralvaran, hin talc-
markalausa einlægni í trúariðkunum. Það var engin sunnu-
dagatrú, sem ég stóð andspænis þarna, það var trú, sem
réði öllu lífi mannanna. Ég sannfærðist um, að á þess-
um ekki-kristnu trúarleiðum er unnt að ávinna sér há-
leitt andlegt líf.
Þó varð enginn vegur þessara trúarbragða, vegur fyr-
ir mig. Ég lagði stund á margar þeirra andlegu æfinga,
sem mér voru ráðlagðar og ég upplifði undarlega hluti.
En ég fann sál minni ekki það öryggi,, þann frið, sem
ég hafði lagt út í heiminn til að leita að. Og ég held
ekki, að lengri dvöl þar eystra og dýpri innlifun í trú-
arbrögðin þar hefði orðið mér árangursríkari. Enda
hefir framhaldsnám mitt í fræðum þessara trúarbragða
og lestur hinna heilögu rita ekki breytt þeirri skoðun
rninni, að í þeim fyndi ég ekki það,. sem ég var að leita
að, er ég fór þessa ferð til Austurlanda.
Alltaf sá ég, — og þá ekki sízt er ég dvaldist með
yogum við landamæri Himalaya — að hvarvetna eru
þær hættur á veginum, að sjálfssefjun og sjálfsdáleiðsla
blekki menn og leiði þá á flótta burt frá lífsveruleikan-
um sjálfum. Ég lærði margt víðsvegar um Indland. Ég
lærði að bera dýpstu virðingu fyrir karlmennsku, hug-
rekki og fómarvilja múhameðstrúarmanna og fyrir ein-
lægninni í hinu formbundna trúar- og bænalífi þeirra. En
þeir gátu ekki sannfært mig. Ósjálfrátt hratt mér frá
þeim hinn ytri lögmálsþrældómur, sem þeir eru fjötrað-
ir af.
*
Nú kunna einhverjir að segja. En þetta segir ekkert
um sannleikann og gildi þessara trúarbragða í raun og
veru, og að mat mitt stjómaðist af því, að sem Evrópu-
maður hefði ég ekki haft hinar réttu forsendur til þess