Morgunn - 01.12.1963, Blaðsíða 10

84
MORGUNN
barna fyrir skyldi hún fara og bjóðast til að taka að sér barn þetta
og ala það upp, og mundi boði hennar verða tekið með þökkum. Hún
gaf upp sjúkradeildina, sem sœngurkonan lá á og númerið á rúminU'
Bað hún Mrs. Curran að skira stúlkubarn þetta í höfuðið á sér.
Þetta gekk allt eftir. Stúlkan litla var skírð Patience Worth. Eftir
það gerði hin upprunalega Patience aldrei vart við sig.
Maður að nafni dr. Franklin Prince hefur rannsakað þetta mál
frá rótum og hefur komizt þannig að orði um það:
„Annað hvort er hugmynd okkar um það, sem kallað er undir-
vitund stórlega áfátt og þarf lagfæringar við, eða vér verðum að
viðurkenna, að hér muni utanaðkomandi vitsmunavera að verki með
tilbeina Mrs. Curran".
Englarnir sex I Ballardville.
Ég þarf ekki að rifja upp fyrir ykkur jólasöguna.
Hana kunna allir,, enda þótt þeir kunni annars að vera
farnir að ryðga í barnalærdómnum. En þar er eitt at-
riði, sem seinni tíma ritskýrendum hefur hætt við að
telja helgisögu eða skáldskap, enda þótt allir listrænir
menn mundu bæta því við, að skáldskapurinn sé hríf-
andi. En það er sagan um hina himnesku herskara, sem
birtust fjárhirðunum á Betlehemsvöllum, lofuðu Guð og
sögðu: „Dýrð sé guði í upphæðum og friður á jörðumeð
þeim mönnum, sem hann hefur velþóknun á.“ Eftir að
hafa lesið frásögn dr. Harlows, getur maður farið að
spyrja sjálfan sig, hvort grípa þurfi til þessarar skýr-
ingar, að jólasagan sé fyrst og fremst yndislegur skáld-
skapur, hvort hún kunni ekki að vera bókstaflega sönn
í öllum atriðum. Og hér kemur svo saga hans í laus-
legri þýðingu:
Það var dásamlegur vormorgun og við Marion vor-
um á gangi í nýlaufguðum birkiskóginum í grennd við
Ballardville, Massachusetts. Skógargatan var dálítið
gljúp og því leiddumst við, er við gengum þarna ná-
lægt ofurlítilli lækjarsprænu, hamingjusöm yfir góða
veðrinu og sæl yfir lífinu. Þetta var í maí, og af því að
stúdentarnir við Smith College voru að lesa undir próf,
höfðum við getað brugðið okkur frá, til að heimsækja