Morgunn - 01.12.1963, Blaðsíða 60
134
MORGUNN
Sterkustu áhrifum frá trúarlífi Indverja varð ég fyrir
í hinu mikla brahmanaklaustri í Bodhgaya.
Það er eitt hinna tiltölulegu fáu klaustra, sem lifa
ekki mestmegnis á gömlum minningum um helga menn
fomaldar. Ábótinn í þessu klaustri var einn þeirra
manna, sem sífellt skapa umhverfis sig nýtt trúarlíf.
Hann var víðkunnur um allt Indland, Swami Krishna
Dayal Giri var nafn hans.
Ég kom í klaustrið að kveldi um sólsetur. Klukkurnar
voru að kalla til musterisþjónustu, verið var að tendra
ljósin og munkamir voru að koma saman í forsal must-
erisins.
Öðara kom til móts við mig einn munkanna og bauð
mig velkominn. Hann fylgdi mér á fund ábótans, sem
tók á móti mér í turnherbergi klaustursins og gladdist
yfir því, að Vesturlandamaður væri kominn á fund sinn.
Hann bað mig að dveljast í klaustrinu sem gestur sinn,
lét mig hafa eigið hús til umráða og kallaði á tvo munka,
sem báðir töluðu ensku, til þess að annast mig, meðan
ég dveldist í klaustrinu. i
Þessir munkar, „sadhuar," voru stöðugt hjá mér,
fræddu mig u,m lífið í klaustrinu og sögðu mér frá ábót-
anum, hinum mikla „guru," sem nú hafði verið leiðtogi
og forystumaður þarna í 40 ár. Hann er mikill mein-
lætamaður — sögðu þeir mér — hann sefur því nær
aldrei og neytir aðeins matar einu sinni á dag. Því nær
stöðugt situr hann á sínum stað í turnherberginu, og
þangað koma allir til hans, sem leita ráða og leiðsagnar
hjá honum. Hann gefur leiðsögn, og honum hlýða allir.
Menn elska hann og bera til hans takmarkalaust traust.
Menn efa ekki, að fylgi þeir honum, finni þeir leiðina
til „hinnar annarrar fæðingar." Hann er þeirra guru,
— og Guð þeirra.
*