Morgunn - 01.12.1963, Qupperneq 74

148
MORGUNN
Því verðum vér að gefa sterkan gaum, að sálarfræði
síðustu áratuga hefir leitt sitt hvað það í ljós um manns-
sálina, að allmargt það, sem áður var talið sanna fram-
haldslíf mannsins, er nú eðlilegra að skýra á annan hátt.
En hitt stendur óhaggað að mörg hinna sálrænu fyrir-
bæra verða ekki á nokkum annan skynsamlegan hátt
skýrð en svo, að framliðnir menn standi þeim að baki.
Ein hin sterkustu þeirra sönnunargagna eru þau, þeg-
ar fram kemur það hjá miðli, sem engum jarðneskum
manni gat verið kunnugt um. Dæmi slík eru mörg. Við
þeim er leitað annarlegra skýringa og sumar svo lang-
sóttar og óeðlilegar, að undrun sætir, að menn skuli fást
til að taka þær alvarlega.
Lítill drengur hafði látizt. Sárhryggir foreldrar hans
snúa sér til hins víðkunna enska prests, séra Tweedales,
og biðja hann að leita fyrir sig huggunar hjá miðli.
Presturinn þekkti ekki foreldrana og vissi ekkert til
þessa fólks. Samt fer hann á fund miðils, sem lengi hafði
starfað með honum. Þar tjáir látni drengurinn sigkoma,
nefnir gælunafn sitt og allmörg atriði úr lífi sínu, sem
prestinum og miðlinum var sannanlega ókunnugt um.
„Þetta voru aðeins fjarhrif frá fjarstöddum foreldr-
um“ segja efasemdimar og geta þó engar sönnur fært á
sitt mál. En látni drengurinn gerir meira.
Hann segir frá læk eða lind, sem hann hefði verið að
leika sér við með öðrum drengsnáða, sem hann nefnir
með nafni og hann fullyrðir, að hann hafi smitazt sýkl-
um úr lindinni og af því hafi hann dáið.
Séra Tweedale skrifar foreldrunum þetta. Foreldrarn-
efast mjög, en ná tali af hinum drengnum, sem segist
hafa verið að leika sér við lindina rétt áður en vinur
hans veiktist og dó. Heilbrigðisyfirvöld eru fengin til
að rannsaka málið og þá kemur það í ljós, sem enginn
maður hafði haft hugmynd um áður, að vatnið í lindinni
var eitrað.
Hvaðan var þessi vitneskja komin? Ekki hafði látni