Morgunn - 01.12.1963, Qupperneq 86

160
MORGUNN
hinna ósýnilegu hjálpenda, sem vér getum kallað græð-
ara. En til þess að geta orðið slíkur meðalgöngumaður,
þarf viðkomandi að vera gæddur mannkærleika og sjálfs-
fórnarlund. Hann verður að hafa einlægan vilja á að
hjálpa öðrum. En það er eins og slíkir mannkostir fylgi
alltaf þeirri gáfu, að geta komist í samband við ósýni-
lega hjálpendur. Líka mætti orða þetta á þann veg, að
það sé aðeins góðmenni, sem geta náð sambandi við
græðara.
Vísindin hafa enn enga skýringu á því hvernig þetta
verður. En verkin sýna merkin. — Þúsundir manna fá
lækningu á þennan hátt árlega. En milligöngumennirnir,
sem vér köllum huglækna, taka það skýrt fram að þeir
sjálfir lækni engan, og þeir viti oft ekki sjálfir hvað að
sjúklingum gengur. Það sé hinn tilsendi kraftur sem
læknar,. græðaramir, sem starfa á hinu andlega sviði í
samræmi við þau lögmál, sem þar gilda, alveg eins og
læknar starfa eftir þeim lögmálum sem gilda í efnis-
heiminum. Þess vegna sé þetta eðlileg lækning, en ekki
kraftaverk, aðeins höfð önnur aðferð og gengið að lækn-
ingu sjúkdóma á öðru sviði en venjulegt er. Líkaminn
hlítir lögmálum efnisheimsins, en sálin lögmálum síns
heims. Og þar sem líkami og sál hafi svo náin áhrif
hvort á annað, þá sé ekkert undarlegt þótt hægt sé að
lækna allskyns líkamskvilla með krafti andans. Þegar
talað sé um kraftaverk, þá sé átt við að eitthvað yfir-
náttúrlegt hafi skeð. En það sé ekkert yfirnáttúrlegt við
huglækningar.
Hugurinn er til alls fyrst. Með hugleiðslu og bænum
ná huglæknar sambandi við hinn ósýnilega og ómælan-
lega kraft. Og með tilstyrk síns innra manns geta þeir
svo komið græðurunum í samband við þá sjúklinga, sem
þeir bera fyrir brjósti. Skiptir þá engu máli hvort sjúkl-
ingarnir eru hjá þeim, eða í mörg þúsund kílómetra
fjarlægð.
Til marks um það mætti nefna mörg dæmi, en vitnis-