Morgunn - 01.12.1963, Side 36

110
MORGUNN
var ráðinn til ferðarínnar. Skipið skilaði sér ekki úr
siglingunni, en forlög Godfreys urðu þau sem fyrir var
sagt.
„Hefði ungi maðurinn, sem nú segir frá, verið af
skozkum en ekki þýzkum uppruna, hefði máske ekki
farið sem fór,“ segir dr. Creighton í einum kafla
bókarinnar. Pilturinn var á ferð heim, til Broad Cove
frá Petite Riviere á þokudimmri nótt, þegar hann sá
konu við veginn og stóð hún í ljósum loga. Kveld eitt,
aðeins stuttu síðar, heyrði hann angistaróp til móður
sinnar er farin var að hátta. Hann reif í ofboði upp
hurðina á herbergi hennar, og þar stóð hún í björtu báli.
Hafði kviknað í útfrá lampa er hún hélt á. Drengurinn
skaðbrenndist við að reyna að bjarga móður sinni en
varð of seinn.
Þá er að snúa sér að áðurnefndum heflum, og er þá
að geta þess, að framferði þeirra er ekki eindæmi í
Glace Bay. Á norðurströnd þessarar fögru víkur er það
lítið tiltökumál að smíðatól veltist um og geri skarkala
nokkru áður en að til þeirra er tekið til að smíða utan
um lík. Á Morrison heimilinu í Marion Bridge var til
kista sem geymd voru í líkklæði, svona til vonar og vara.
Hún opnaðist ætíð af sjálfri sér áður enn eitthvað þurfti
í hana að sækja.
En greinilegustu söguna af þesskonar „heflagangi“
hefir dr. Chreighton eftir öldruðum hjónum í Glace Bay
sem heita Mr. og Mrs. Bagnall.
„Þegar við vorum ung,“ sagði gamli maðurinn, „þá
smíðaði maður sjálfur utanum þá framliðnu, en til þess
að gjöra þetta sæmilega, þótti þurfa sérstaka hefla. Fað-
ir minn, sem var smiður, hafði flutt til Bandaríkjanna.
Hafði hann skilið eftir smíðatólin sín í húsinu og beðið
að senda þau á eftir sér. Þau biðu albúin til ferðarinn-
ar í læstu kofforti með koparspöngum. Tóm vóg þessi
hirzla um 150 pund. Hún var ekkert létt, skal ég segja
þér!“