Morgunn - 01.12.1963, Blaðsíða 84
158
MORGUNN
sanntrúaðir á, að sér muni batna þar. Þegar þangað
kemur biðja fyrir þeim kardínálar og ótal prestar. Þar
eru farnar pílagrímsgöngur og messur sungnar án af-
láts. Ef trúin ein gæti læknað, þá ætti það að gerast
hér.
í hvert sinn sem einhver sjúklingur læknast, ferfi*am
nákvæm rannsókn á því, og eru í rannsóknanefndinni
bæði klerkar og læknar. Árið 1958 var liðin ein öld frá
því að lækningar hófust í Lourdes. En á þessum 100 ár-
um eru það aðeins 54 sjúklingar, sem rannsóknarnefndin
telur að hafi fengið fulla lækningu þar. Þegar þess er
nú gætt, að hundruð þúsunda sjúklinga, jafnvel milljón
hefir leitað þangað á þessum tíma, þá er árangurinn
sorglega lítill, rúmlega ein lækning á hverjum tveimur
árum. Þá tekst huglæknunum betur, eins og áður er
sagt. Skoðun þeirra er að þarna skapist aðeins einstaka
sinnum skilyrði til þess að ná sambandi við hinn ósýni-
lega heim og þá gerist þar huglækning, en ekki krafta-
verk.
Hvers hefir kirkjan misst í við það, að þjónar hennar
lögðu niður huglækningar? Þessi spurning hlaut að vakna
þegar huglækningar jukust svo mjög í Englandi. Allar
kirkjudeildir þar hófu því rannsókn á starfsemi hug-
læknanna til þess að ganga úr skugga um hvort þeir gætu
virkilega læknað með tilsendum krafti. Hjá sumumhafa
þessar rannsóknir staðið yfir árum saman. Erkibiskup-
inn útnefndi sína eigin rannsóknanefnd, og af 11 mönn-
um, sem í henni voru, sannfærðust 8 um að huglækning-
ingar ættu sér stað. En í áliti þeirra var sagt, að þetta
bæri keim af andatrú, og þess vegna mætti kirkjan ekki
viðurkenna það. En hvað er þá um lækningar Krists?
Og hvað um boðskap hans: Sannleikurinn mun gera
yður frjálsa?
En ekki voru allir prestar jafn þröngsýnir. Séra Alex.
Holmes fríkirkjuprestur í Godalming, kom til lækninga-
stöðvar Edwards og bað um fræðslu. Hann dvaldist þar