Morgunn - 01.12.1963, Síða 58
132
MORGUNN
Kærleikur hennar náði út yfir gröf og dauða, sagði
gamli munkurinn að lokum. Hún neitaði sér um eigin
sælu, og kaus að fónia sér að nýju í heimi þjáninganna.
Háleitari túlkun en þessa gömlu helgisögun á hinni
djúpstæðu þrá mannkynsins eftir góðleika og á meðvit-
und mannsins um ábyrgð hans á öðrum mönnum, mun
erfitt að finna.
Andspænis þessari helgisögn kemur mér í hug gamli,
guðrækni biskupinn, sem skömmu fyrir dauða sinn
sagði: Standi ég við hlið eilífðarinnar, þar sem dómur-
inn fellur á efsta degi, og sjái þar fylkingar á leið nið-
ur til glötunarinnar, þá hlýtur kærleikurinn að knýja
mig til að fylgja þeim, hinum ógæfusömu, ef ske kynni
að mér yrði veitt sú náð, að fá að hjálpa, þótt ekki væri
nema einum. —
Hið æðsta markmið er ekki það að frelsast sjálfur.
Æðsta markmiðið er „endurreisn alls, sem lifir,“ lausn
alls, sem lifir.
*
Munkarnir í „klaustrinu fyrir regn lífsins" heyra
hinni svonefndu dhyana-stefnu til. Hinn dularfulli munk-
ur, Bodhidarma, er faðir hennar, munkurinn, sem „sam-
fellt í níu ár kom frá Indlandi og starði sífellt upp 1
múrvegg, til þess að ekkert fengi truflað hann. Hann
kenndi að búddhadómur væri dýpri en svo, að hann
yrði lærður af bókum einum.“ Leitið á vit hugleiðing-
anna — kenndi hann —• og þar munið þér finna þann
skilning og frið, sem bóknámið eitt getur aldrei gefið.
Þú finnur ekki Búddha í bókum og myndum. Leitaðu í
hjarta þínu. Þú finnur Búddha sjálfan þar.“
Þetta minnti mig óðara á hina miklu, kristnu dul-
sinna.
Viljir þú finna djúp Guðs, verður þú að kanna djúpin
í eigin sálu þinni,“ sagði Ríkarður frá St. Victor.