Morgunn - 01.12.1977, Blaðsíða 6
84
MORGUNN
hann hafði gefið henni, — og þegar aðrir hlóu, þegar aðrir
hæddu, þcá átti snáðinn var i móðurfaðmi, þar gat hann rætt
það líf, er honum var gert að lifa.
1 raim finnst mér það hafa verið þessi stund sem tryggði
það, að við eignuðumst einn af mestu ljósberum er þjóð þessi
hefir fóstrað. Víst var fótur hans áfram oft sár, hann átti eftir
göngu á egggrjóti háðs og fyrirlitningar þeirra, sem ekki
skildu, að skaparinn verður aldrei heftur með játningum, hann
er aldrei hljóður, hann leitar sér lúðra t. þ. a. leiða okkur
jarðarbörnin, — en Hafsteinn minn galt þess, að þegar þoka
blekkinganna hefir verið vafin um hugi lýðsins, þá þarf Guð
að skera til stærri hljómbotns en fyrr, og slíkt er sárt, slíkt
krefst fórna og tára þess er þarf að þola. Það fékk vinur minn
að reyna, fékk að reyna þá kvöl að ganga æskuárin með þá
nagandi spurn í huga, hvort andleg lieilbrigði væri skert,
hvort röddin í brjósti hans væri blekkinga vaðall undirheima,
og það sem hann sæi væru sviðmyndir brjálaðrar sálar. Það
skorti ekki, að menn, á stundum, vikju þessum undarlega pilti
afsiðis og bæðu hann um skemmtan. En þetta var líka sárt,
þvi að Hafsteinn vissi, að hann var ekki fæddur t. þ. a. vera
trúður þegar mönnum leiddist, heldur íarvegur Guðs að hjört-
um sem hann unni.
Það var 30. okt. 1914 að Syðri-Hofdölum i Skagafirði, að
hann var lagður í fang Ingibjargar Jóhönnu Jósafatsdóttur
og Björns Skúlasonar. Hann var elztur 3 barna þeinra, og í
fátækt leiddu þau hann til þroskans þarna nyrðra, dvöldu
oft stutt í stað, þar til þau fluttu til Sauðárkróks. Hafsteinn
litli var ungur, er hann varð sjálfur að axla burð lífsviður-
væris, hann hafði lært til verka bóndans, var vinur kinda og
kúa, sonur grass og moldar. Hann fór víða, leið hans lá hing-
að suður, og lengstur varð brauðstritsþáttur hans í þjónustu
ríkisútvarpsins. Hann kvæntist hið fyrra sinnið 6. júli 1944
Jónínu Þórdísi Helgadóttur, eignaðist með henni 1 son, en
dætur átti hún fyrir, sem hann gekk í föðurstað. Héðan frá
þessum stað hefi ég verið beðinn að flytja Hafsteini þökk
þeirra fyrir frábæra umhyggju og ást. Ég vil líka færa þeim