Morgunn - 01.12.1977, Blaðsíða 24

102
MORGUNN
á breytni vora á jörðu, því oss sé kennt að trúa því, að þeir
sem iðrist, fái fyrirgefningu synda sinna, salcir fórnar og frið-
þægingar Krists. Gegn þessari kenningu berst Imperator með
hnúum og hnefum í löngum kafla í bókinni. Það er erfitt að
finna tilvitnunargrein, sem ekki er orðin mörg hundruð orð
áður en efnið er tæmt; en hér eru nokkrar undantekningar:
„Eilíft réttlæti svarar til eilífs kœrleika. Miskunnsemin er
ekki guðlegur eiginleiki. Hún er óþörf, því hún felur í sér
uppgjöf ákvarSaÖrar refsingar, en slík uppgjöf getur ekki átt
sér stáS, nema afleiÖingunum hafi veriS bœgt frá. MéSaumk-
un er guSleg. Miskunnsemin mannleg.“
Ennfremur: „Vér þekkjum ekki mátt blindrar trúar eSa
trúgirni . . . Vér sverjum oss frá og fordœmum þá skaSvœn-
l.egu kenningu, aS trú, átrúnáSur og samþykki á trúarkredd-
um sé þess megnugt, áS afmá allar misgerSir, áS hœgt sé áS
slá striki yfir jarSlíf, sem variS hefur veriS til lasta, ómennsku
og afbrota, áS andinn standi hreinn og forkláraSur í blindri
játningu einhvers átrúnáSar, hugmyndar, hugarburSar eSa
trúarjátningar. Sú kenning hefur blekkt fleiri sálir en állt
annaS, sem ég get nefnt.“
Og enn segir hann: „MáSurinn skapar sjálfur framtíS sína,
mótar sjálfur skapgerS sína, þjáist sjálfur vegna synda sinna
og verSur sjálfur «0 framkvœma frelsun sína.“
Mér finnst að Stainton Móses hefði átt að segja fyrir vorn
munn eitthvað á þessa leið: „Kæri Imperator. Ég þakka þér
starf þitt til þess að fræða oss og þroska. Ég þakka þér þolin-
mæði þína við mig og sannanir þær, sem þú hefur veitt um
mátt ykkar og andlega tilveru. Ég efa ekki að þú sért háþrosk-
aður andi og að þú látir stjórnast af fölskvalausum kærleika
og góðvild í núverandi starfi þínu.
Ég er ekki í vafa um, að í meginatriðum opinberunar þinn-
ar talar þú sannleika guðs, en vertu umburðarlyndur við mig,
þótt ég eigi erfitt með að fallast á, að það sem ég lærði við
skaut móður minnar um fyrirgefningu syndanna sé ekki satt.
Oss er kennt, að það sé nauðsynlegt vegna hinna órann-
sakanlegu áforma guðs, að ódauðlegar sálir vorar dvelji um