Morgunn - 01.12.1977, Blaðsíða 14

92
MORGUNN
í hvítum kyrtlí. Leikur bros um varir hans og finnst mér
raðirnar hneigja sig fyrir honum. Sé ég hann svo ganga fram
í salinn, sem mér finnst vera fullur af fólki og hneigja sig
til beggja handa og bæra varirnar. Þá finnst mér að hann
komi að sætinu sem ég sit í, líta til okkar og ég heyri að hann
segir: 'Ég er ekki farinn frá ykkur. Ég mun vera með ykkur.
Hugsið til mín. Svo gengur hann inn í raðimar aftur.“
Þannig er frásögn hins skyggna manns.
Fyrir tveim dögum hringir sami maður svo til mín og eru
nokkrar vöflur á honum. Ég finn að hann á eitthvað bágt með
að segja erindið. Þegar hann hafði sagt til sín varð nokkur
þögn, en svo sagði hann: „Ég get ekki verið að tvínóna við
þetta lengur, ég fæ engan frið fyrr en ég er búinn að ljúka
þessu. Ég hef verið hálf ragur við að segja þetta við þig og
er búinn að draga það í nokkra daga, en það er þrýst svo fast
á mig að ég get ekki dregið það lengur.“ Ég bað hann að hika
ekki lengur við það. Þá sagði hann: „Svo er mál með vexti að
Hafsteinn birtist mér fyrir þrem dögmn og sagði við mig:
Segðu honum Ævari að færa öllum þakkir mínar. Og nú er
ég búinn að því og mér er stórum létt.“
Ég túlka þetta svo að Hafsteinn fylgist vel með því sem
við erum að gera hér i kvöld og þykir mér ekki ólíklegt að
hann sé hér viðstaddur. En hvað sem því líður skal ekki á mér
standa að færa ykkur þakklæti Hafsteins og vinarkveðjur og
geri ég það hérmeð.
Hinn skyggni vinur Haísteins er staddur hér meðal okkar
í kvöld og væri fróðlegt að vita hvað hann sér hér af ósýni-
legum gestum, en ég býð þá alla hjartanlega velkomna engu
síður en ykkur hin sem hafið sýnt okkur þá vinsemd að koma
hingað í kvöld.