Morgunn - 01.12.1977, Síða 29

ÁHRIF SPIRITISMANS . . .
107
sýnist að þessi fyrirbrigði geri meira illt en gott, nema sem
grundvöllur að visindalegri rannsókn, er hafi það að mark-
miði að bæta sálræn sambönd.
Við eitt tækifæri er Stainton Moses svo hvatvis að segja
við Imperator að hann hafi „hérumbil eins mikla trú og hann
muni nokkurn tíma hafa.“ Honum er svarað með langri og
biturri ávítan. Hér eru glefsur úr henni:
„Þér skjátlast ef þú hyggur að trú þín sé eins sterk og hún
verður. Er hún hefur vaxið og hreinsast þá verður máttur
hennar gerólíkur hinni köldu, útreiknuðu, tilfinningasnauðu
játningu, sem þú nú kallar trú . . . Til þess að trú sé raun-
veruleg verður hún að vera utan takmarka varúðar og loga
af kröftugra eldsneyti og áhrifaríkara en reiknandi hygg-
indum og rökfra'ðilcgnm ályktunum eða dómslegu hlutleysi.
Hún verður að vera innri eldur, meginorsök, sem stjórnar
lífinu og allsráðandi afl . . . Þetta er það sem bíður dauða og
kvölum byrginn . . . og leiðir hinn trúaða loks að markinu.
Þú þekkir ekkert af þessu. Trú þin er ekki trú, heldur að-
eins rökfræðileg játning, sem haldið er niðri af hugrænum
fyrirvara. Trú sú, er þú hefur, myndi ekki flytja fjall, þótt.
hún kynni að nægja til að velja öruggan veg kring um það
. . . Sá tími mun koma að þig mun furða á að þú skulir nokk-
urn tíma hafa getað valið þessari reiknuðu varfærni, tign-
arheiti trúarinnar . . . Er sá timi kemur munt þú ekki setja
þessa litdaufu marmarastyttu þar sem lifandi líkami á að
vera, — eðlishvöt þrungin sannfæringu og hlaðin orku hins
æðsta tilgangs. Þú ert: trúlaus.“
En svo ég snúi aftur að því, sem ég sagði fyrr í kafla þessum
um presta og spámenn, hygg ég að sá tími muni koma að
prestar verði óþarfir og hverfi úr sögunni, en ég hygg að
prestanna verði þörf lengi ennþá.
Fyrr á dögum voru prestarnir stjörnufræðingar og sáu um
timatalið og menn treystu þekkingu þeirra á því hvenær
ætti að plægja akrana og sá korninu. Nú liafa stjörnufræð-
ingarnir, landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherrarnir tekið störf