Morgunn - 01.12.1984, Síða 82

158
MORGUNN
arlíf sitt á jörðunni. En þessi draumur gerist í því skyni,
að sálin geti aftur lagt af stað.
Á æðri sviðum tilverunnar er vitsmunamátturinn svo
mikill, að menn geta ráðið yfir umhverfi sínu. Eins og
myndhöggvarinn tekur upp formlausan leirköggul og
gefur honum ákveðna mynd, eins dregur hugurinn þar
ljós og líf inn í umhverfið og setur á það þá mynd, sem
fyrir honum vakir. Á fyrsta stigi framhaldslífsins vakir
ekki annað fyrir huganum en jarðnesk reynsla og
jarðneskar endurminningar, og þess vegna skapast ekki
annað umhverfi en það, sem menn þekktu á jörðunni.
Samt verða menn að gera sér það Ijóst, að Blekkingar-
landinu skapar ekki hugurinn umhverfið með þeim hætti,
að hann viti af því. Tilfiningalanganirnar, hinn dýpri hug-
ur býr umhverfi til, án þess að maðurinn verði þess var.
Ef til vill væri réttara, eftir því sem Myers farast orð á
öðrum stað i bókinni, að orða þetta svo, að umhverfið
fari eftir löngununum, heldur en að hugur þessara manna
búi það til. Ég kem að því atriði síðar.
Jón Jónsson.
Myers hugsar sér mann, sem vér getum nefnt Jón Jóns-
son. Sama má segja um margar milljónir manna, sem
um hann. Hann er nýtur og samvizkusamur starfsmað-
ur í sinni grein, en takmarkaður af starfinu og lífi sínu.
Hann skemmtir sér eitthvað ofurlítið, en hefur engar
tómstundir til þess að hugsa um tilgang lífsins. Eins og
hestur með aktýgjum og augnablökum hefur hann verið
knúður áfram frá vöggunni til grafarinnar. Það er ekki
mikið né margvíslegt, sem fyrir hann hefur komið. Lífið
hefur flutt honum nokkuð af sorg og nokkuð af gleði.
Hvað verður nú um þenna mann og konu hans og dóttur?
Ef vér ætlum að gera oss grein fyrir hinum „mörgu vistar-
verum“ í framhaldslífinu, þá er rétt, að vér hugleiðum