Morgunn - 01.12.1984, Qupperneq 87

NÝJUSTU KENNINGAR . . .
161
yrkjumaðui’inn, sem á að sjá um hann og margar aðrar
litlar plöntur, setur þær, ef þær eru til þess hæfar, í
gróðurhús; hann fer með þær eins og ég hef skýrt fyrir
ykkur, inn í veröld, sem virðist lík þeirri, sem sálirnar
hafa áður þekkt.
Þessir vegfarendur eru innan um fólk, sem er á líku
stigi. En þeir komast mjög oft að raun um það, að þarfir
þeirra eru ekki þær sömu og áður. Þeir eru ekki dæmdir
til þess að strita fyrir lífinu, því að eteriíkamir þeirra
þurfa enga fæðu. Þeir fá allt, sem nauðsynlegt er til þess
að þeim líði vel, úr ósýnilegu efni, sem er ailt í kringum
þá. Á jörðunni eru mennirnir þrælar jarðneska líkamans,
og þess vegna þrælar myrkursins. í framhaldsiífinu get-
um vér með sanni sagt, að þeir séu þjónar ljóssins, þegar
sérstök skilyrði eru fyrir hendi. Þar sem þeir þurfa ekki
að keppast eftir mat né peningum, hafa þeir að minnsta
kosti tíma til að þjóna ljósinu. Með öðrum orðum, þeir
hafa næði til íhugunar og fara að keppa eftir hinu furðu-
lega lífi hugarins.
En þó að hungrið sé úr sögunni, þá verðum við að gefa
gætur að fleiri merkilegum atriðum. Svo er t. d. um kyn-
ferðishvötina. Myers segir, að hún haldist við, en hún sé
hreytt. Hann gerir ekki grein fyrir, i hverju breytingin
sé fólgin.
Svo virðist, sem af öllum þeim tilhneigingum, sem fylgja
fuanninum yfir í framhaldslífið, telji Myers grimmdina
viðsjálasta. Grimmdarseggurinn getur, að minnsta kosti
um tíma, ekki fullnægt þeirri löngun sinni í hinu nýja lífi
að gera öðrum mein. Þetta veldur honum hræðilegum
þrautum. Hann finnur engan, sem hann getur skeytt skapi
sínu á. Þessi eymd er að miklu leyti hugræns eðlis. Hvaða
gagn er honum að því að vera kominn inn i veröld ljóss
°g fegurðar, meðan hann getur ekki fullnægt þessari
ohreinu, jarðnesku löngun? Það er ekki nema einn vegur
fyrir hann út úr þessum hugræna hreinsunareldi, og
Þangað til hann finnur þá leið, þangað til að breyting