Morgunn - 01.12.1984, Side 93

NÝJUSTU KENNINGAR . . .
167
ekki lýst, kann að vera kynleg fjarstæða, eða taka fram
hinum háleitustu draumum um jarðneska fegurð.
Á þessu marglita sviði er sveifluhraði líkamans afskap-
lega mikill, því að nú er hugurinn farinn að láta til sín
taka beinlínis, meira en áður — svo að nú geta menn
heyrt hugsanir annara sálna. í fyrstu heyra menn ekki
til fleiri en einnar í einu. En eftir nokkurn tima verða
menn þess varir, að þeir geta heyrt hugsanir ýmissa sálna,
og að þær eru aðgreindar hver frá annari. Að sumu leyti
er þessi veröld lík jörðunni útlits. E hún er afskaplega
mikilfengleg, hræðileg eða frábærlega fögur útlits, eftir
því, hvernig hún birtist verunni. Hún er meira fljótandi og
mönnum virðist hún minna samföst en umhverfið á jörð-
unni.
Sálirnar, sem dveljast á fyrsta stigi þessa sviðs, verða
þess varar, að jafnframt því sem meðvitundin hefur eflst,
hafa þær orðið miklu næmari áhrif en áður. Hugur fjand-
samlegs sálarmanns, sem hefur mikinn mátt til þess að
senda frá sér hugsanir, getur látið einhvern hluta af
hinum viðkvæma líkama ljóss og lita skrælna og visna.
Menn verða að læra að senda frá sér varnargeisla. Ef ein-
hver karl eða kona hefur verið óvinur þinn á jörðunni og
þið hafið hatazt beisklega, þá hittir þú þessa manneskju
á þessu sviði. Gömlu tilfinningaendurminningarnar vakna
aftur, þegar þið hittizt, því að ást og hatur draga ykkur
óhjákvæmilega að þeim sálum, sem eru í þeim sérstaka
forlaga uppdrætti, er stöðugt er að myndast á veggtjaldi
eilifðarinnar.
Þér skiljið það þá, að enn verða menn fyrir sársauka
og ánægju, fögnuði og örvæntingu. En það er mikill mun-
ur á þessu og hinum jarðnesku hugmyndum um það. Þess-
ar kenndir eru fegurri og vitsmunalegra eðlis. Innblástur-
inn frá þeim er máttugri, örvæntingin dýpri, sælan, sem
þær vekja í djúpum sálarinnar, meiri en svo, að nokkur
geti gert sér hana í hugarlund.