Morgunn - 01.12.1996, Blaðsíða 28

Ilún sagöi: „Það er verið að refsa þér.
„Doris Stoke!!?“ Tónninn í rödd hans breyttist.
„Satt best að segja Doris, þá er hún í baði eins og er.
Bíddu aðeins, ég skal ná í hana.“
Klukkan var hálf tólf að morgni svo þetta var nú
svolítið einkennilegur baðtími, en svona var það nú
samt. Það leið drykklöng stund en svo kom þessi
„miðill“ í símann.
„Sagðir þú ungri konu, sem kom til þín eftir að
hafa fætt andvana dóttur að það væri verið að refsa
henni?“ spurði ég hana eftir að hafa kynnt mig.
„Já,“ svaraði hún rólega.
Iðrunarleysið í rödd hennar gerði mig svo reiða að
ég gat varla talað.
„Eg missti nú fjögur börn, þar af þrjú áður en þau
fæddust. Hvað segirðu um það?“
„Það er verið að refsa þér líka,“ svaraði hún. „Þið
hljótið að hafa báðar misnotað börn í fyrra lífi og þið
eru að vinna úr þeirri karmaskuld ykkar.“
„Hvaðan í ósköpunum hefurðu fengið slíkar hug-
myndir? Ég hef aldrei heyrt aðra eins vitleysu,“
gusaði ég út úr mér. En konunni varð ekki haggað.
„Þetta er sannleikur," staðhæfði hún enn. „Ég er
ekki spíritisti. Ég hef slitið mig frá spíritismanum og
fylgi mínum eigin hugmyndum."
„En gerirðu þér ekki grein fyrir því að konan var
við það að taka sitt eigið líf vegna þess sem þú sagð-
ir við hana!?“
„Miðillinn“ hinum megin á línunni varpaði önd-
inni án nokkurar iðrunar.
„Ég lít á mig sem skurðlækni,“ sagði hún. „Skurð-
læknir verður að skera skemmda hlutann burt svo
hinum hlutanum batni og uppskurðurinn er sárs-
26 MORGUNN