Morgunn - 01.12.1996, Blaðsíða 30

Hún sagdi: „ I'aö er veriö að refsa þér.
Unga móðirin greip andann á lofti.
„Það er það sama og þau sögðu á sjúkrahúsinu.
Þau sögðu að hún hefði hætt að anda fimmtíu mínút-
um áður en hún fæddist andvana."
Ég hélt áfram og sagði henni hver gætti barnsins
og ýmislegt annað tengt fjölskyldunni og hún virtist
mikið hamingjusamari á eftir.
Síðar fékk ég bréf frá eiginmanni hennar, þar sem
sagði m.a.:
„Þú veist ekki hversu mikinn sálarfrið þú hefur
gefið okkur. Konan mín var að ganga í gegnum hreint
víti á meðan hún hélt að það hefði verið henni að
kenna að við misstum dóttur okkar.“
Mér þótti afar ánægjulegt að hafa getað orðið til
hjálpar og jafnvel enn ánægðari yfir því að hafa get-
að komið þessu atriði til svo margs fólks. Það er það
stórkostlega við fyrirspurnatímana. Þar gefst öllum
tækifæri til þess að tala um ýmislegt, sem hefur ver-
ið að angra þá og fólk, sem er of feimið til þess að
ganga fram fyrir skjöldu, heyrir oft svör við spurning-
um sem það þorði ekki að spyrja.
❖ ❖ ❖
Mér datt í hug að þið kynnuð að hafa gaman af að
sjá hvers konar atriði koma upp í fyrirspurnatímun-
um og hér koma nokkur slík:
- Hvað skeður ef það verður kjarnorkustríð?
- Við förum öll saman yfir, góða mín. Það mundi
sennilega binda endi á þennan heim en ekki anda-
heiminn.
- Er einhver ástæða fyrir því að ástvinir manns geta
28 MORGUNN