Morgunn - 01.12.1996, Page 47

Dulrænar frásagnir...
Eftir að hafa heyrt
þetta reyndi ég töluvert
að tjá mig við gömlu
konuna, en það gekk
ekki vel. Hún sýndi mér
mikla hlýju, en virtist
bara vilja vera í friði.
Hún reyndist mér og
mínum vel og hef ég oft
hugsað til hennar með
hlýhug. Ég man eftir
henni dansandi í kring-
um vögguna þegar litla
dóttir okkar fæddist.
Og ég man eftir syni
mínum, þá fimm ára,
sem sagði mér að „gamla
konan“ hefði haldið sér
svo fast einu sinni, þang-
að til mamma kom og
hjálpaði honum úr sjálheldu sem hann hafði komist
í. Aldrei fyrr hafði hann orðið var við hana. Og síð-
ast en ekki síst, þá man ég mjög vel eftir henni þegar
heimurinn minn hrundi af tilteknum sorgaratburði.
Ég var þá mjög örvæntingarfull og gjörsamlega úr-
vinda af sorg. Þá vék hún ekki frá mér allan daginn
og var með mér alla nóttina og veitti mér styrk og
kærleika.
Ég gleymi þessari gömlu og góðu konu seint eða
aldrei. En þegar frá leið varð ég minna vör við hana.
Þá var ég viss um að hún hefði fundið sinn frið og
væri orðin sáttari við vistaskiptin.
MORGUNN 45