Morgunn - 01.12.1996, Síða 29

Hún sagði: „ Það er verið að refsa þér.
aukafullur. Það er sárt að uppgötva hversu ranglega
þú hefur komið fram í fyrri lífum, en um leið og þér
fer að skiljast það þá geturðu farið að bæta fyrir
það.“
„Heldurðu í raun og veru að Guð myndi láta lítið
barn fara aftur yfir um áður en það fæðist, eingöngu
vegna móðurinnar," spurði ég að síðustu, í veikri von
um að koma vitinu fyrir hana.
„Já,“ svaraði hún.
Þetta var vonlaust. Ég náði ekki til hennar. Annað
hvort trúði hún í alvöru því sem hún var að segja, eða
að henni var einfaldlega alveg sama um þá sorg sem
hún olli.
„Jæja, mér finnst þetta andstyggilegt,“ sagði ég
reiðilega, „og mér finnst þú ekki þess verð að kalla
þig miðil.“ Svo lagði ég símtólið á.
En ég gat ekki látið þar við sitja. Ég bauð ungu móð-
urinni á næsta opna skyggnilýsingafund minn og í fyr-
irspurnahluta hans vakti hún máls á þessu með spurn-
ingu, svo ég gæti fullvissað alla tilheyrendur mína á
fundinum um það, að fólki er ekki refsað í þessu lífi
fyrir eitthvað sem það hefur gert í fyrri lífum.
Og meira en það. A meðan ég var að svara spurn-
ingunni þá heyrði ég skyndilega að einn af ættingjum
ungu konunnar var að tala til mín. Venjulega reyni ég
að vera ekki að flytja skilaboð í fyrirspurnahluta
fundar, því það er ekki réttlátt gagnvart hinum gest-
unum, sem sitja hljóðir og bíða eftir sambandi, en í
þetta skipti braut ég þá reglu mína.
„Þau eru að segja mér að barnið þitt hafi flust aft-
ur yfir í andaheiminn fimmtíu mínútum áður en hún
fæddist,“ sagði ég.
morgunn 27