Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 24
18
L I N D I N
„HVER SÁ, SEM Á HIMNESKAN AUÐINN
Allt frá því í árdaga hefir amstrið og erfiðið við öflun
þeirra efnisins gæða, er maðurinn þarf sér til viðurværis,
verið einn snarasti þáttur mannlegrar tilveru, og löngum
hefir þetta amstur og erfiði verið svo strangt, að eðlilegt er,
að upp hafi komið orðið brauðstrit, því að iðulega hefir
allur almenningur orðið að einbeita allri orku sinni og mætti
að því einu að afla sér og sínum daglegs brauðs, og þetta
oftlega ekki hrokkið til. En á öllum hafa einnig ótaldir ein-
staklingar sýnt það, bæði í orði og á borði, að það er mann-
inum á engan hátt fullnægjandi, þótt hann hafi allt það er
til þess þarf að uppfylla eðlilegar þarfir líkamans, — sýnt
það, að maðurinn lifir ekki á einu saman brauði, — að
„þótt sumir eigi silfur,
getur sálin verið snauð,
hjartað heimtar meira
en húsnæði og brauð.“
Já maðurinn er ekki aðeins duft og aska, hann er einnig
andleg vera, — æðri ættar en allt það sem efninu heyrir
til. Hann er gæddur lifandi sál og fyrir þörfum hennar þarf
einnig að sjá, eigi að vera unnt að lifa mannsæmandi lífi,
og þetta hafa menn af brjóstviti sínu ávallt fundið. Jafn-