Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 85
LINDIN
79
KIRKJA FYRIRFINNST ENGIN.
Til er frásögn um það, að þegar prófastur nokkur kom
á útkjálka prestssetur, í yfirreið sinni um umdæmið, hafi
hann fengið þær upplýsingar hjá sóknarprestinum, að í
harðæri þá síðastliðið vor hafi hann orðið að skera niður kú-
gildi staðarins, til að bjarga sóknarbömum sínum frá hung-
urdauða. Og þegar prófastur spyr um kirkjuviðina, en kirkj-
an hafði hrunið í jarðskjálfta árið áður, hafi prestur upp-
lýst, að hann hafi einnig skipt þeim milli bændanna í sókn-
inni, þegar þeir voru orðnir eldiviðarlausir. Samkvæmt þessu
endaði skýrslugerð prófastsins þannig: „Kúgildi staðarins
kveður prestur sig uppétið hafa, og kirkja fyrirfinnst engin.“
Mér hefur dottið þetta stundum í hug, þegar ég hefi
verið að hugsa um kirkjur og kirkjumálefni, og þá sérstak-
lega í þeim prófastsdæmum, sem ég þekki bezt: Norður-
og Vestur-ísafjarðarprófastsdæmum og Barðastrandar-
prófastsdæmi. Það er þó ekki vegna þess, að í þessum pró-
fastsdæmum séu til sóknir, sem enga kirkju hafa. Að vísu
var svo ástatt um Stað á Reykjanesi fyrir nokkrum árum,
að kirkjan var orðin ónothæf, og voru þá fluttar guðsþjón-
ustur inni í íbúðarhúsi staðarins. En nú er búið að sameina
þessa sókn Reykhólasókninni og vandinn þar með leystur.