Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 72

66
L I N D I N
og vel metinn. Kom það m. a. skýrt í Ijós við brottför hans
þaðan, er honum voru sýnd margskonar vináttumerki og
virðingar. Fékk hann þá m. a. ávarp frá öllum fermingar-
bömum sínum þar, fagurlega orðað, þrungið þakklæti og
söknuði. Og ég hygg, að við gætum mörg fermingarbörnin
hans hér heima tekið heilshugar undir ýmislegt, sem þar
er sagt.
Um aðra þætti preststarfsins er hið sama að segja, þeir
fóru honum yfirleitt mæta vel úr hendi, og ég hika enda ekki
við að fullyrða, að séra Páll Sigurðsson var í hópi hinna
fremstu sinnar samtíðar klerka að því er menntun snerti,
skörungsskap og glæsileik í öllu því er að prestsstörfunum
laut. Þegar hefir verið vikið að mælsku hans, — engu að
síður mun hann að jafnaði hafa lagt mikla vinnu í prédik-
anir sínar, er yfirleitt voru langar nokkuð, oft rismiklar en
ekki ávallt auðskildar í fljótu bragði. Það var vissulega ekki
allra að fylgja honum á fluginu er honum tókst upp og
gætti þess þar ugglaust hversu handgenginn hann var ýms-
um djúpvitrustu hugsuðum samtímans. Svo lengi sem ég
man, flutti hann ræður sínar blaðalaust og var flutningur
þeirra mjög áhrifamikill og sterkur, er hann lagði í hann
sinn mikla persónuleika allan og óskiptan. Það er enda víst,
að hann tók köllun sína yfirleitt mjög alvarlega og fram-
kvæmdi allar kirkjulegar athafnir með lotningu og þeim
óþvingaða virðuleik, er honum var svo eðlilegur, hvar sem
hann fór.
Það hefir verið sagt um afstöðu sóknarbarna hans í Bol-
ungavík, að þau hafi fremur virt hann en elskað og mun
það að vísu ekki fjarri sanni, og það er alveg víst, að sókn-
arbömum hans gazt ekki ávallt að orðum hans, athöfnum eða
afstöðu til ýmissa mála, en hitt hygg ég flesta sammála um,