Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 81
L I N D I N
75
hann systkina sinna, sem gerði foreldrum hans hægra um
vik að kosta hann til náms. Dró námshæfileiki hans heldur
ekki úr. Mátti svo heita, að hann væri jafnvígur á allar
þær námsgreinar, sem í skólanum voru kenndar. Hann var
ágætur málamaður og hafði yndi af stærðfræði, þá hafði
hann og mjög fallega rithönd. Honum vannst því vel öll
skrifstofustörf og fagur frágangur á öllu, sem hann lét þar
frá sér fara.
Ég hygg að það hafi ekki þótt litlum tíðindum sæta hér
í bæ, er Óli var til mennta settur, þá var enn ríkjandi sá
hugsunarháttur að menntavegur væri aðeins handa embætt-
ismannasonum og ríkra kaupmanna. En það sýnir stórhug
foreldra hans og hans sjálfs, að keppa við þá sem slíka höfðu
aðstöðu í lífinu. Sú keppni varð honum auðveld, en það
fyllti hann ekki ofmetnaði, miklu framar skerpti það þá
réttarmeðvitund hans, að hann var úr alþýðustétt runninn.
Ungur hafði hann kynnst misræminu í kjörum manna og
þeirri neyð, sem í raun og veru þjakaði hinar vinnandi stétt-
ir hér í bæ á uppvaxtarárum hans. Hann fékk því samúð
með þeim öllum, sem gengu með skarðan hlut frá borði í
lífinu, en gerðist andvígur því þjóðskipulagi, sem gaf mönn-
um tækifæri til þess að misbeita valdi í skjóli aðstöðu sinn-
ar og máttar, og að ófyrirleitnum mönnum gæfist kostur
þess að gera hina minni máttar að leiksoppi sínum. Þrá
hans var sú, að allir nytu hins sama réttar og væri gefið
hið sama tækifæri til þess að njóta gæða lífsins. Lítilmaginn
var því vinur hans, sem hafði orðið afskiptur í lífinu. Við
hlið hans vildi hann standa, með honum vildi hann deila
kjörum. Hann var málsvari hans.
Séra óli var sá manndómsmaður, að láta skoðun sína í
ljós á þessu sviði og rísa öndverður gegn meinsemdum þeim,