Morgunblaðið - 21.12.2008, Síða 52

Morgunblaðið - 21.12.2008, Síða 52
52 Umræðan MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. DESEMBER 2008 Morgunblaðinu hefur borist mikill fjöldi greina og pistla frá lesendum um ástandið í efnahagsmálum landsins. Margir höfundar lýsa áhyggjum sínum af þróun mála og margir gera tillögur um leiðir út úr efnahagsvanda þjóð- arinnar. Morgunblaðið leggur áherslu á að gera þessum umræðum góð skil í blaðinu á næstunni. Skoðanir fólksins STJÓRNMÁLAMENN hafa kos- ið að líkja núverandi kreppuástandi við lífróður í brotsjó og skal því lagt út frá þeirri líkingu. Þeir tala um að nú verði allir að leggjast á árar til að komast út úr þessum hremm- ingum. Þeir tala líka um að yfirgefa fleyið og fara yfir í stærra hriplekt skip (ESB). En hvernig væri nú að ríkistjórnin færi að segja lands- mönnum sannleikann svona til tilbreytingar eða eru hún orðin svo vön að segja okkur hálfan sannleika eða hreina lygi að hún veit ekki hvað er satt og hvað er ósatt? Einn daginn segir forsætisráðherra að það sé verið að vitna í einkasamtal en næsta dag segist hann ekki muna eftir þessu samtali. Hver er sannleikurinn? Menn vitna í minnisblöð en hvers vegna eru þau ekki lögð fram? Er það vegna þess að tilvitnunin stangast á við minnisblaðið? Er ekki orðin réttlát krafa að rík- isstjórnarflokkarnir hætti að kenna árinni um hversu illa þeir hafa róið undanfarin ár og viðurkenni að þeir hafa aldrei verið að hugsa um þjóðina heldur um eigin flokka og eigin hægindi? Ambrose Bierce segir um stjórnmálamanninn að hann sé áll í þeirri leðju sem yfirbygging þjóðfélagsins hvíli á og þegar hann hlykkist þar um þá haldi hann að eigin sporðaköst skeki sjálfar grunnstoðir kerfisins. Á undanförnum dögum hef ég oft hugsað til ljóðs eftir Þorstein Erlingsson, Skilmálarnir, en það hefst með þessu erindi: Ef þér ei ægir allra djöfla upphlaup að sjá og hverri tign af velli velt, sem veröldin á, og höggna sundur hverja stoð, sem himnana ber, þá skal ég syngja sönginn minn og sitja hjá þér. Ef við kjósum lýðræði, sem við flest gerum, þá verðum við að standa vörð um það. Það er auðvelt að snúa þeirri hugsjón sem lýðræði er upp í andhverfu sína. Þingræði sem verður fljótlega að flokksræði eða einræði er sannarlega andhverfa lýðræðis. Í flokks- ræðinu breytist lýðurinn í skríl í augum ráðamanna. Í lýðræðisþjóðfélagi ættu þjóðarhagsmunir að vera í fyrsta sæti, flokkshagsmunir ættu ekki að þekkjast. Í flokksræðinu er hagur flokksins í fyrsta sæti, eigin hagsmunir (t.d. ráðherrasæti) í öðru og skríllinn get- ur étið það sem úti frýs. Ef við skoðum það fyr- irkomulag sem við búum við, og „lesum þar ekkert öf- ugt gegnum annarra gler“ (Þ.E.) þá sjáum við að við höfum verið undir stífu flokksræði í mörg ár; svo stífu að það jaðraði við einræði. Núna valsar ríkisstjórnin um, með puttana á öllum valdsviðum (löggjafarvaldi, framkvæmdarvaldi og dómsvaldi) og kaupir sér at- kvæði á fjögurra ára fresti með því að opna budduna á síðasta ári kjörtímabilsins til að blekkja kjósendur til að greiða henni atkvæði. Þegar einhverjir leggja fram mál sem eru til þjóðþurftar þá fara þau fyrir þingflokkana. Þar, innan luktra veggja, er skærunum beitt og klippt burt það sem hentar ekki flokknum, eða þeim sem hafa stutt hann með fjárframlögum, nú eða þingmönnunum sjálfum. Þegar málið loksins kemur til kasta þingsins er hugsanlega búið að klippa burt kjarnann úr því og eftir stendur einungis hismið. Svo við minnumst nú ekki á einkavina- og skyldmennavæðinguna sem á sérlegan griðastað hjá flokksræðinu. Það þarf að skipta út, ekki bara settinu eins og Steingrímur J segir, heldur þarf að leita víðar, athuga deildarstjóra ráðuneytanna, forstjóra ríkisfyrirtækjanna og allra þeirra sem hafa verið settir þangað inn á grunni flokksskírteinis, skyldleika eða annarlegra hvata. Við þurfum að umbylta kerfinu, aðskilja valdsviðin, fækka þingmönnum sem þá þurfa einungis að vinna að laga- setningum, deildarstjórar verði ráðnir tímabundið og til sama tíma og ráðherrar sem ættu ekki að vera fleiri en fimm. Ef þú ert fús að halda á haf, þó hrönnin sé óð, og hefur enga ábyrgð keypt í eilífðarsjóð, en lætur bátinn bruna djarft um boða og sker, þá skal ég sæll um sjóinn allan sigla með þér. (Þ.E.) Er það ekki það sem þarf? Að hafa vilja og kjark til að breyta til. Það eina sem þarf til að afnema marg- gagnrýnd eftirlaunalög er eitt pennastrik, vilja og kjark. Árinni kennir illur ræðari Einar S Þorbergsson kennari. Allsherjarfrelsi einstakl- ingsins stenst þá aðeins, að hann virði kristilegt siðferði, sem hann hættir að gera, þegar hann sér ekki lengur fyrir því nein rök. Hömlulaus græðgi tekur þá líklega við og fer með allt til helvítis. ’ Í DAG eru margir Íslendingar reiðir, en við erum reiðir frumkvöðlar og á eftir okkur mun Evrópa og jafnvel allur hinn vestræni heimur koma. Reiði okkar stafar af fádæma misrétti, spillingu og siðferðisskorti. Hér hefur vaðið uppi sú kórvilla að þjóðarframleiðsla sé ætluð örfáum gæð- ingum. Fyrrverandi stærsti stjórnmálaflokkur landsins hefur það á stefnuskrá sinni að misrétti skuli í heiðri haft og best sé að einkavæða allt sem gefur góðan arð og góðan milljarðamæring sem jafnvel lætur mola af borði sínu falla, undir klappi fréttamanna og ljósmyndara. Toppfígúrur sitja og hirða afrakstur landsframleiðslu og sjá um að útdeila og eyða sameign- inni. Við Íslendingar erum aðeins þrjú hundruð þúsund og höfum ekki efni á geðbiluðum ríkisrekstri eins og hann hefur verið aukinn á undanförnum árum með sendiráðum, bitlingum og rugli hverskonar um að við séum alveg einstök og rík. Erum við rík í dag? Við höfum heldur ekki efni á milljarðamæringum sem kaupa sér knattspyrnulið, villur, snekkjur, lúxusverslanir, laxveiðiár og það versta, náttúruperlurnar okkar, sem við síðan erum útilokuð frá að njóta. Heilu sveitirnar og árnar hafa verið seldar auðmönnum. Erum við Íslendingar og eigum við þetta land ennþá? Nei, það hefur verið tekið af okkur, einkavætt og reikningurinn sendur til okkar. Svo halda landsmenn að þrælahald hafi verið lagt niður. Vaknið! Það er búið að sefja þjóðina til einkavæðingar, er það gott? Neikvæðar hliðar einkavæðingar eru margar en alvarlegasti flöturinn er það misrétti sem hún framkallar. Dæmi: Eftir einkavæðingu bankanna fær ein- staklingur það há laun fyrir vinnu sína að hann gæti staðgreitt tólf einbýlishús á einu ári á meðan venjulegur launamaður er fjörutíu ár að vinna fyrir einni íbúð og í dag er allt útlit fyrir að íbúðin verði tekin af honum upp í skuld. Klíku er gefinn óveiddur fiskur í sjónum og klíkan selur veiðiréttinn fyrir milljarða og fer með úr landi og skilur landsbyggðina eftir atvinnulausa og eignalausa. Það er meira að segja ullað á samþykkt Sameinuðu þjóðanna um lögbrot. Svo er talað um viðreisn á landsbyggðinni. Þingmenn útbúa einkalög fyrir sig og það tekur þá mörg ár að breyta þeim. Á meðan er fjöldi ríkisstarfs- manna að finna hvar hægt sé að klípa af réttindum almennings. Bankakerfi landsins er eitt stórt svindl og mafía af verstu gerð eins og viðskiptavinum og almenningi er nú orðið ljóst og hefur fengið reikning fyrir. Stjórnvöld sem bera mesta ábyrgð á hruni þjóðfélagsins hljóta að vera eitt- hvað af þrennu, sofandi, spillt eða heimsk. Þau verða vonandi ekki kosin áfram, því þá er öll þjóðin sofandi, spillt og heimsk. Ef ráðamenn ætla að endurreisa og viðhalda spillingunni, sem þeir hafa skapað undanfarin ár, og margt bendir til að þeir ætli að gera með sinni fastsetu og aðgerðum, þá verður hreinlega upp- reisn á Íslandi. En það er ljós punktur, stjórnkerfi og spilling eru komin á enda- punkt. Það verður ekki lengra gengið í misrétti og glæpamennsku því íslensk þjóð rís upp og skynjar hverskonar þjóðfélag hefur verið byggt hér upp. Nú þegar bryddar á hugmyndum um réttlátara skipulag, fundahöld almennings bera þess merki. Evrópa mun einnig vakna. Hvort það verður jafn hljóðlega og hér er óvíst en við ættum að sleppa ESB-hugleiðingum í bili og sjá hvað setur. Einkavæðing Hjálmar Jónsson, rafeindavirki UNGUR mað- ur, Gísli Freyr Valdórsson, sem af einhverjum ástæðum hefur haft uppi þá iðju að bíta í hæla ís- lenskra hagfræð- inga víkur að mér fyrirspurn í blaði yðar, um hvort ég standi við orð mín um viðskiptahalla fyrir meira en ári síðan í DV. Svar mitt er þetta: Að sjálfsögðu stend ég við orð mín um að ég sé sammála þeim ágæta hagfræðingi Arthur Laffer, að gott sé að fé sæki til landsins, svo fremi að það sé ekki á ábyrgð ríkisins. Í tilvitnaðri grein tók ég það sérstaklega fram að stór- hættulegt er að ríkisvaldið beri ábyrgð á gífurlegum viðskiptahalla. Þetta hefur nú því miður komið í ljós. Þeir sem stóðu vaktina og áttu að koma í veg fyrir þetta brugðust því miður gersamlega, sérstaklega þó yfirmenn í Seðlabanka og Fjár- málaeftirliti. Þar tek ég undir með helstu heimsblöðum um efnahags- mál að Davíð Oddsson beri lang- mesta ábyrgð. Ég viðurkenni hins vegar glámskyggni mína fyrir rúmu ári, að átta mig ekki á því til fulls þá, hve alvarleg afglöp þessara ráða- manna voru þá þegar orðin. Ég hef það þó mér til afsökunar að ég hef allan tímann talið óhæfu að forsætis- ráðherra, sem hefur litla þekkingu á peningamálum, skuli skipa sjálfan sig seðlabankastjóra. Með virktum. Vegna við- skiptahalla Guðmundur Ólafs- son hagfræðingur. BJÖRN Bjarnason gerði athugasemdir við grein mína sem birtist í Morgunblaðinu þann 8. desember: „Sjálfstæðismenn, standið saman“. Hann skrifaði á vef- fangið www.bjorn.is. Ég svaraði á bloggsíðunni minni: reynirogrun.blogcentral.is, en ég er hræddur um að færri lesi þá síðu en síðuna hans Björns, og þess vegna sendi ég þessa grein í blaðið. Tilvitnun í Björn hefst: „Reynir Eyvindarson, verkfræðingur, ritar grein í Morgunblaðið í dag og hvetur sjálfstæðismenn til að yfirgefa flokk sinn. Meginrök hans eru þessi: „Það er bara einn flokkur sem hefur ráðið vini sína og niðja í dóm- arastöður í trássi við mat til þess hæfra manna, einn flokkur sem hefur hjálpað dæmdum glæpamanni til að komast á þing fyrir flokkinn með því að gefa honum uppreisn æru. Einn flokkur hefur gefið fiskimiðin trygg- um flokksmönnum sínum (jæja, Framsókn tók reyndar þátt í því), og einn flokkur var við stjórnvölinn allan tímann þegar Ísland sigldi í gjald- þrot.“ Fyrsta fullyrðingin um skipan „vina og niðja“ í dómarastöður er röng. Önnur fullyrðingin um að uppreist æru sé forsenda þess, að dæmdir menn geti boðið sig fram til þings er einnig röng. Þriðja fullyrðingin stenst ekki heldur, þegar til þess er litið, að Sjálfstæðisflokkurinn sat ekki í ríkisstjórn árið 1990, þegar kvótakerfið var endanlega fest í lög. Lokafullyrðingin lýsir ástandi, sem ekki varð, því að Ísland sigldi ekki í gjaldþrot.“ Tilvitnun lýkur. Hér eru svör frá mér: Fyrsta fullyrðingin er bara víst rétt! Nýjustu málin eru ráðningar tveggja manna, þeir heita: Þorsteinn Davíðsson og Ólafur Börkur Þor- valdsson. Önnur fullyrðingingin um upreist æru: Úr 4. og 5. grein laga um kosningar til Alþingis: „Kjörgengur við kosningar til Alþingis er hver sá sem kosningarrétt á skv. 1. gr. og hefur óflekkað mannorð. Hæstaréttardómarar og umboðs- maður Alþingis eru þó ekki kjörgengir. Enginn telst hafa óflekkað mannorð sem er sekur eftir dómi um verk sem er svívirðilegt að almenningsáliti nema hann hafi fengið uppreist æru sinnar.“ Björn er dómsmálaráðherra. Þetta fann ég á vef dómsmálaráðuneyt- isins, almennar upplýsingar, uppreist æru: „Uppreist æru er ekki sama og náðun. Aðeins er verið að veita borg- araréttindi, t.d. rétt til að bjóða sig fram til alþingis.“ Ég veit ekki hvað ráðherrann á við þegar hann segir að önnur fullyrð- ingin sé röng, hann hirðir ekki um að skýra það. Útfrá ofangreindu er al- veg ljóst að hún er rétt. Þriðja fullyrðingin, um að gefa fiskimiðin flokksmönnum sínum: Aflaheimildirnar voru gefnar útgerðarmönnum (sem flestir voru stuðn- ingsmenn Sjálfstæðisflokksins) með lögum frá 1984 þegar Sjálfstæð- isflokkurinn og Framsókn voru við völd. Þar varð skaðinn. Ekki í lög- unum frá 1990. Aflaheimildirnar höfðu verið framlengdar 1-2 ár í senn milli 1984 og 1990. Lögin frá 1990 kveða á um að veiðiheimildir verði veittar til 1 árs í senn, og þar er 1.gr. sem segir að nytjastofnar séu sam- eign íslensku þjóðarinnar. Hinsvegar var seinna (í stjórnartíð Sjálfstæð- isflokksins) leyfð frjáls verslun með kvótann og eignarhald einstaklinga staðfest, alveg í trássi við þessi lög sem frá 1990. Fjórða fullyrðingin, að Ísland sé gjaldþrota, lýsir ástandinu alveg ágætlega. Þjóðir geta hinsvegar ekki orðið gjaldþrota. Með því að nefna gjaldþrot er alls ekki verið að ýkja ástandið, heldur frekar að draga úr al- varleika málsins. Það er enginn skiptastjóri ráðinn og enginn sem strikar yfir skuldirnar hjá þjóðinni. Við verðum að senda komandi kynslóðum reikninginn fyrir okkar syndum (eða öllu heldur: Syndum ríkisstjórn- arflokka í síðustu 3 ríkisstjórnum). Svo Ísland er meira en gjaldþrota. Fullyrðingar um Sjálfstæðisflokkinn Reynir Eyvindarson, verkfræðiningur OPINBERUNARBÓKIN í Biblíunni er af ýmsum talin hörð ádeila höfundar á keisaradýrk- unina á tímum Rómverja sem sölsuðu undir sig lönd og verð- mæti hvar sem þau var að finna og kúguðu þegna sína með óbil- gjarnri skattheimtu og grimmileg- um refsingum. Þegnarnir borguðu brúsann til þess að elítan gæti lif- að í vellystingum. Mér kemur þetta í hug þegar ég hugsa um þrjátíu menn og þrjár konur sem áður voru dýrkuð af fjölmiðlum hér á landi en sitja nú undir hörð- um ámæli fyrir að hafa siglt þjóð- arskútunni í strand á stuttum góð- æristíma með alvarlegum afleiðingum fyrir saklaust fólk, þegna þessa lands sem hafa strit- að í sveita síns andlits og lagt peninga til hliðar árum saman. Eins og vera ber í rætnu spill- ingarástandinu þá ber klíkan af sér sakir og beinir spjótum sínum að Seðla- bankanum sem því miður hafði ekki nægilega traust regluverk til að starfa eftir og hefur varist fimlega með orðsins brandi. Spjótin berast einnig fjölmörg að stjórnvöldum sem uggðu ekki að sér þrátt fyrir meintar viðvaranir og váleg teikn á lofti í upphafi árs. En þeim ber nú skylda til þess að styrkja regluverkið, hrista af sér spilling- arkrumlurnar og koma í veg fyrir að spillingaröflin geti tekið aðra stöðu í valdapíramídanum með því að kaupa til sín góss fyrir lítið sem liggur eins og hráviði í fjöru- borðinu. En allt snýst þetta um völd þegar upp er staðið. Sverð og skjöldur í orrahríð

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.