Morgunblaðið - 19.04.2009, Síða 46

46 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. APRÍL 2009
Selhellu 3 Hafnarfirði
Sími 517 4400 • www.englasteinar.is
Ragnheiður
Elsa Gísladóttir
✝ Ragnheiður Elsa Gísladóttir fædd-ist á Eyvindarstöðum í Blöndudal 6.
október 1927. Hún lést á dvalarheim-
ilinu Hlíð 23. mars 2009.
Foeldrar hennar
voru Gísli Jónsson
bóndi og kona hans
Guðlaug Karlesdóttir.
Hún var næst elst
fjögurra systkina en
þau eru Haukur lát-
inn, Gíslína, Svanhild-
ur og Lilja. Eftirlifandi eiginmaður er
Friðrik Blöndal skrifstofumaður fæddur
10. mars 1928. Þau eignuðust tvær
dætur. 1) Borghildi, maki Páll Heimir
Pálsson. Börn þeirra eru Friðrik Heiðar
og Íris Ósk. 2) Anna, maki Þórarinn Jó-
hannesson. Börn þeirra eru Agnes
Björk, Jónas Friðrik, Elísabet og Anna
Borg.
Langömmubörnin eru átta
Úför hennar fór fram í kyrrþey frá
Höfðakapellu 1. apríl 2009.
Meira: mbl.is/minningar
Jóhanna Geir-
laug Pálsdóttir
✝ Jóhanna GeirlaugPálsdóttir (Gilla)
fæddist á Vatnsenda í
Eyjafirði 19. maí
1924. Hún lést á Dval-
arheimilinu Garðv-
angi, Garði, 3. apríl
2009.
Hún var jarðsungin frá Keflavík-
urkirkju fimmtudaginn 16. apríl 2009.
Meira: mbl.is/minningar
Helga Sif
Jónsdóttir
✝ Helga Sif Jóns-dóttir fæddist 21.
júní 1957. Hún and-
aðist á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
föstudaginn 3. apríl
2009.
Útför Helgu fer
fram frá Keflavíkurkirkju 8. apríl 2009.
Meira: mbl.is/minningar
Börkur
Jónsson
✝ Börkur Jónsson,framkvæmda-
stjóri á Akranesi,
fæddist á Akranesi
16. des. 1944 og lést
á heimili sínu 4. apríl
sl.
Útför hans hefur
farið fram.
Meira: mbl.is/minningar
Oddný
Kristjánsdóttir
✝ Oddný Kristjáns-dóttir fæddist í
Akurholti í Eyjahreppi
2. febrúar 1935. Hún
lést á sjúkrahúsi
Akraness fimmtudag-
inn 2. apríl sl.
Oddný var jarð-
sungin frá Borgarneskirkju 11. apríl sl.
Meira: mbl.is/minningar
Hann afi Skúli hefur
fengið hvíldina sína,
hans sakna ég sárt.
Eftir sit ég með ynd-
islegar minningar.
Fyrst upp í hugann koma jólin þegar
hann gaf mér reiknivél með strimli,
ég litla skrifstofustelpan hans var
alltaf að eyða pappírnum í vélinni
hans þannig að hann gaf mér mína
eigin og auðvitað stærri og flottari en
hans. Hann afi hafði voða gaman að
skrifstofuleikjunum mínum, þegar
hann tók til í veskinu sínu henti hann
alltaf kvittunum sínum í ruslið en
sleppti því að rífa þær því hann vissi
að Gunna hans kæmi og nýtti þær í
leik.
Við afi höfðum alltaf gaman af því
að spjalla, hann hafði mikla trú á mér
og það er bara yndislegt að eiga slík-
an afa, oft leitaði hann til mín um ráð,
það þótti mér mjög vænt um. Afi var
svo fróðleiksfús, alltaf að lesa sér til
um nýjasta nýtt og oft stóð ég á gati
þar sem hann vissi bara miklu meira
um hlutina.
Í menntaskóla lærði ég m.a. þýsku,
um það leyti fór afi líka í þýskutíma
og ekki leið langur tími þar til hann
var orðinn miklu betri en ég, svona
var hann afi, allt pottþétt sem hann
gerði. Eins var hann með tölvurnar,
hann nýtti sér óspart tölvutæknina
og netið, já, hann afi var sko alls ekki
gamaldags, alltaf til í að nýjungar.
Þar sem ég sit hérna að skrifa
þessar minningar mínar langar mig
helst til að verða aftur 10 ára gömul
og skottast um í Karfavoginum hjá
ömmu og afa, þaðan á ég góðar minn-
ingar. Takk fyrir það, afi minn.
Elsku besti afinn minn, hvíl þú í
friði.
Þín
Guðrún Erla.
Elsku afi.
Það er erfitt að setjast niður með
blað og penna og rifja upp liðna tíma.
Það er svo ótrúlega margt gott sem
hægt er að skrifa um þig, en það er
samt svo erfitt að koma svo mörgum
minningum fyrir á nokkrum línum.
Þú hefur alltaf verið svo blíður og
góður við okkur og aldrei sparaðir þú
hrósin. Þér fannst sko ekki leiðinlegt
að fá spurningar þar sem þú fékkst
tækifæri til þess að henda í okkur
nokkrum fróðleiksmolum, í okkar
augum vissir þú allt á milli himins og
jarðar.
Það sem minnir okkur mest á þig
er alparósin sem þú varst með í garð-
inum í Karfavogi. Þú hugsaðir alltaf
svo vel um hana, settir kassa utan um
hana yfir veturinn og tókst kassann
aftur niður þegar sumarið kom og þá
áttu allir að koma til þess að sjá
hversu falleg hún var orðin. Þú hugs-
aðir greinilega vel um rósina vegna
þess að hún hefur verið til í svo mörg
ár, allavega fékkstu hana löngu fyrir
okkar tíð. Garðskálinn í Karfavogin-
um minnir okkur líka rosalega á þig.
Þú gast setið þar klukkutímum sam-
an og lesið. Það var líka ósjaldan sem
við vorum með þér inni í bílskúr þar
sem þú varst að búa til lampa, kerta-
stjaka og spegla. Við eigum öll eitt-
hvert glerlistaverk eftir þig sem við
munum geyma vel.
Skúli Magnússon
✝ Skúli Magnússonfæddist í Reykja-
vík 18. janúar 1926.
Hann lést á Landspít-
alanum 31. mars
2009.
Skúli var jarðsung-
inn frá Langholts-
kirkju 14. apríl sl.
Frá því að við mun-
um eftir okkur hefur
heilsusamlegt líferni
alltaf verið númer eitt
hjá þér. Þú syntir á
hverjum morgni og
endaðir á að spjalla við
gömlu karlana í heita
pottinum. Þegar þú
komst heim fékkstu
þér alltaf ávexti og
grænmeti og við feng-
um oft að heyra hversu
óhollan mat ungt fólk
borðar í dag. Þrátt fyr-
ir það varstu alltaf
tilbúinn að koma upp með nammiskál
fyrir okkur þegar við gistum hjá ykk-
ur.
Elsku afi. Við eigum eftir að sakna
þín og við vonum að þér líði vel þar
sem þú ert núna. Það verður skrítið
að koma heim til ömmu og afa, þar
sem þar er enginn afi lengur.
Kannski ertu þar enn, hver veit.
Hólmfríður og Ingi Freyr.
Elsku afi. Við erum svo fegin því að
hafa fengið tækifæri til þess að vera
hjá þér síðustu daga lífs þíns. Við
fengum tækifæri til þess að halda í
hönd þína og segja þér hversu mikils
virði þú varst okkur og hversu mikil
áhrif þú hafðir á líf okkar. Svona
stund er ómetanleg. Þótt þú hafir
verið rænulítill og sofandi þegar við
töluðum við þig þá vitum við vel, að
þú heyrðir til okkar vegna þess að við
sáum það á andlitsdráttum þínum.
Vegna þess hve heppin við vorum
að fá að kveðja þig, þá er fátt sem við
eigum ósagt við þig, en okkur langar
samt að rifja upp nokkrar góðar
minningar.
Jólin í Karfavogi eru númer eitt,
tvö og tíu. Jólin í dag eru ekki þau
sömu, þau eru ekki verri, en það vant-
ar samt eitthvað. Það vantar stemn-
inguna sem myndaðist þegar öll fjöl-
skyldan hjálpaðist að við að undirbúa
jólin. Amma og hinar kellingarnar,
eins og þú myndir orða það, sáu um
matinn og þú, afi, sást um að skera
niður kalkúninn og lesa á pakkana.
Það var alltaf svo mikill spenningur
þegar þú last á pakkana vegna þess
að þú varst svo lengi að lesa og við
krakkarnir vorum alveg að springa
úr spenningi á meðan.
Önnur minning sem situr fast í
minni okkar eru öll tómu ísblómsbox-
in uppi í hillu. Í boxin safnaðir þú
smámynt sem þú gafst svo Rauða
krossinum. Þú varst mjög hugulsam-
ur maður og þú vildir alltaf gott fyrir
alla gera. Þið amma tókuð að ykkur
stúlku erlendis sem þið styrktuð með
peningum. Þessir peningar sáu stúlk-
unni fyrir menntun og húsaskjóli. Þú
varst alltaf jafn ánægður þegar hún
sendi ykkur mynd og bréf þar sem
hún lýsti því hversu þakklátt hún
væri.
Í lokin langar okkur að tala um
hversu heitt þú elskaðir ömmu. Það
var yndislegt að hlusta á þig lofa
ömmu. Þú varst oft eins og ástfang-
inn hvolpur þegar þú talaðir um hana.
Það er svo sem ekki furða að þú hafir
elskað ömmu svona heitt. Hún hefur
alltaf staðið eins og klettur við hlið
þér, í gegnum súrt og sætt. Það var til
dæmis alveg dásamlegt að fylgjast
með ykkur á matartíma. Amma
hreinlega dekraði við þig endalaust.
Hún setti mat á diskinn þinn, allt sem
hún vissi að þér þætti gott, hitaði fyr-
ir þig te og setti vítamínin þín við hlið-
ina á glasinu þínu. Þú varst mjög
heppinn að eiga þessa góðu konu.
Elsku afi. Við erum fegin því að þér
líður vel núna. Núna ertu ekki veikur
lengur og nú hefur þú endurheimt
minningar þínar. Viltu vaka yfir okk-
ur og leiðbeina okkur í lífinu eins og
þú gerðir þegar þú varst á lífi?
Við þökkum þér fyrir allar þessar
yndislegu minningar sem þú skilur
eftir hjá okkur og vonum að við hitt-
umst einhvern tímann seinna. Þang-
að til, vertu sæll afi, við elskum þig
ávallt.
Elísabet Jean, Hildur Björk, Ein-
ar Skúli og Frank.
Hana ömmu mína dreymdi draum.
Stjarnan sem sveif um himinhvolfið
hlaut nafnið Skúli. Nú er slokknað á
stjörnunni en minningarnar lifa.
Minningar um frænda sem hafði
þægilega nærveru, frábæra kímni-
gáfu og endalausa forvitni um lífið og
tilveruna.
Fyrstu minningar mínar um
frænda eru þegar hann kom í sveitina
til ömmu með fallega konu og dætur.
Kaupstaðablærinn fylgdi þeim, þau
hjálpuðu til við heyskapinn og tíndu
gorkúlur í matinn. Það gerði enginn í
sveitinni.
Skúli innréttaði ferðabíl með brav-
úr.
Skúli lánaði vinum mínum hálstau
seint um kvöld svo að við kæmumst á
ball á Sögu.
Skúli sem vildi reykja sínar eigin
sígarettur af því að hann hóstaði bet-
ur af þeim.
Skúli sem útskýrði hvernig hlúa
þyrfti að alparósinni svo að hún
blómgaðist.
Skúli sextugur sitjandi á rúmstokk
Jóu frænku að borða nammi.
Þetta eru aðeins örfá minningar-
brot um góðan frænda sem fylgdist
með nýjungum, sá stórfelldar fram-
farir á sviði tækni og vísinda og fylgd-
ist með Reykjavík breytast úr þorpi í
borg.
Við Tuomas vottum Jane og fjöl-
skyldu samúð okkar.
Málfríður Kristjánsdóttir.
Hann Skúli frændi minn og vinur
er „farinn heim“ eins og hann orðaði
það sjálfur þegar heilsu hans fór að
hraka og hann skynjað hvert stefndi.
Okkar fyrstu kynni voru fyrir um það
bil 60 árum er hann kom heim frá
Englandi að loknu flugnámi þar. Ég
man ekki eftir þessum okkar fyrstu
kynnum, enda aðeins tveggja ára
gamall. Ég er mjög þakklátur honum
fyrir allar samverustundirnar og það
sem hann gerði fyrir mig. T.d. eins og
þegar hann kynnti mér golfíþróttina
snemma árs 1967. Þær eru ógleym-
anlegar stundirnar í golfinu á Nes-
vellinum með Skúla og vini hans Stan
alla sunnudagsmorgna, sem Skúli var
ekki að fljúga. Síðar, þá fylgdi hann
mér á minn fyrst AA-fund, sem var
mér mikið gæfuspor. Við fylgdumst
að í samtökunum í mörg ár. Svo ekki
sé talað um kaffið og kökurnar og öll
elskulegheitin hjá Jean konu Skúla á
heimili þeirra í Karfavoginum eftir
hvern fund og í gegnum árin.
Allt sem Skúli tók sér fyrir hendur
gerði hann vel, hann var afbragðs
góður flugmaður og mikill hagleiks-
maður, hvort sem var á tré eða járn
og eru ýmsir smíðagripir til eftir
hann. Hann var mikil áhugamaður
um bíla og átti ýmsar tegundir bíla
um dagana. Hann festi eitt sinn kaup
á nýlegum frambyggðum Rússa-
jeppa og kom í heimsókn í Kópavog-
inn og bauð mér í bíltúr sérstaklega
til að sýna mér hversu fjöðrunin væri
góð. Hann ók sem leið lá efst upp á
Digraneshæðina og fann þar gamlan
götuslóða sem lá niður í Kópavogs-
dalinn. Hann ók niður slóðann á
fleygiferð, bíllinn hentist til og frá og
við líka, því að á þeim tíma voru bílar
ekki með bílbeltum. Þegar við vorum
komnir niður í dalinn var ég fljótur að
samþykkja að fjöðrunin væri í fínu
lagi, svo hann færi ekki aðra ferð nið-
ur slóðann.
Frá síðari hluta ársins 1998 til fyrri
hluta ársins 2007 hittumst við viku-
lega á föstudögum í hádeginu og
borðuðum saman hollan og góðan
mat á veitingastaðnum „Á næstu
grösum“ við Laugaveg. Þessar sam-
verustundir voru afskaplega
skemmtilegar, yfirleitt tókst okkur
að finna lausnir á öllum heimsins
vandamálum. Sérstaklega var fróð-
legt að hlusta á Skúla segja frá bók-
um Emanuel Swedenborg sem hann
hafði lesið spjaldanna á milli. Þá vor-
um við saman í leshring um bækurn-
ar „Samræður við Guð“ og í hug-
leiðsluhring einu sinni í viku um eins
árs skeið. Fyrir allt þetta ber að
þakka. Það þætti mér þess vegna afar
merkileg og góð fregn ef sagt yrði um
annan mann; hann er eins og hann
Skúli Magnússon flugstjóri var. Kæri
vinur og frændi, góða ferð heim.
Magnús Már Harðarson.
Kveðja frá Lionsklúbbnum Frey
Látinn er góður félagi okkar og
vinur Skúli Magnússon. Hann and-
aðist 31. mars sl. Skúli gekk í Frey 2.
nóvember 1971 og gegndi þar ýmsum
nefndar- og trúnaðarstörfum. Hann
var formaður klúbbsins 1993-1994 og
ritari 1990-1991. Hann var einnig í
fjáröflunarnefnd, siðameistari, mæt-
ingastjóri o.fl. og ötull við undirbún-
ing fjáröflunar okkar, jóladagatala-
sölunnar.
Skúli tók alltaf virkan þátt í ferða-
lögum klúbbsins við merkingar á
kennileitum, ám og leiðum á hálend-
inu og víða um land. Árið 1998 gerð-
um við Skúla að „Melvin Jones“-fé-
laga sem er æðsta viðurkenning sem
klúbburinn getur veitt félögum sín-
um fyrir vel unnin störf í þágu
klúbbsins.
Við félagarnir í Frey þökkum góð-
um félaga samfylgdina og vottum eft-
irlifandi eiginkonu hans Jean Magn-
ússon og öðrum aðstandendum hans
okkar dýpstu samúð.
F.h. Lionsklúbbsins Freys,
Jónatan Guðjónsson formaður.
Sjálfsagt segir það meir um fé-
lagsskapinn en mörg orð að þrír full-
orðnir menn skuli setjast niður í
miðri dagsins önn og ætla sér í alvör-
unni að reyna að komast að því hvort
guð sé til eða ekki. Þetta var skipuleg
leit sem stóð í nokkur ár. Þetta gerð-
um við ég, Skúli og Maggi frændi
okkar beggja. Hann Skúli hafði verið
flugmaður og var kominn á eftirlaun.
Þetta var um það bil allt sem ég vissi
um þennan mann sem ég var á leið-
inni að hitta um hádegisbil eitt á
föstudegi haustið 1999. Ekki grunaði
mig á því augnabliki að ég ætti eftir
að telja Skúla til nánustu vina minna
þrátt fyrir rúmlega tveggja áratuga
aldursmun.
Við áttum sameiginlegt áhugamál
en það var spurningin um eilífðina.
Við ákváðum að gera eitthvað í mál-
inu og stofnuðum leshring sem átti
eftir að leiða okkur víða. Við lásum
ekki bara bókaflokkinn ,,Samræður
við guð“ orð fyrir orð, heldur lásum
það sem kom málinu við og við skild-
um í eðlisfræði, örlítið í stærðfræði,
fengum fyrirlestra í heimspeki, fór-
um á miðilsfundi, hugleiddum með
Friðbjörgu og umfram allt töluðum
saman. Þar kom að sameiginleg nið-
urstaða okkar þriggja var einhvern
veginn á þá leið að guð væri ekki bara
til, heldur væri eiginlega óhugsandi
að hann væri ekki til. Þetta fannst
mér mikil tíðindi. Eiginlega þannig
tíðindi að það breytti öllu. Þessi nið-
urstaða væri svo óvænt að helst
þyrfti að láta blöðin vita af þessu.
Skúli: ,,Þér finnst þetta svona merki-
legt, Geir minn, af því að þú vissir
þetta ekki fyrir.“ Það kom í hlut
Skúla að halda okkur Magga niðri á
jörðinni þegar við ætluðum að verða
of hátimbraðir í afstöðu okkar.
Nú tók við nýr kafli í þessu sam-
starfi okkar en það var að leggja ein-
hverja merkingu í þessa óvæntu nið-
urstöðu. Hvaða áhrif hafði það á
okkar eigið líf – ef einhver? Við
ákváðum að það væri meira gaman að
reyna að draga af þessu einhverjar
ályktanir. Á þessum stað má segja að
Skúli hafi tekið frumkvæðið. Hann
átti einhvern innri kraft sem gerði
honum kleift að horfa af miklu æðru-
leysi á líf sitt. Það er eitt að horfast í
augu við neikvæðari þætti lífs síns og
jafnvel fá móral eða skammast sín.
Annað er að kunna að þakka sjálfum
sér og öðrum það sem vel fór. Til þess
þarf jafnvel enn meiri hreinskilni.
Þakklæti hans í garð fjölskyldu sinn-
ar var einlægt og fölskvalaust. Hann
þakkaði sjálfum sér fyrir að hafa val-
ið þessa fjölskyldu, starf sitt og vini
því að ,,hann hefði svo auðveldlega
getað klúðrað þessu öllu og misst af
sjálfum sér í leiðinni“. Það var Skúli
sem skýrði út fyrir okkur Magga að
ef okkur langaði til þess að kynnast
þessum nýuppgötvaða guði okkar
yrðum við að leita inn á við, á þann
stað í okkar eigin sál sem okkur þætti
vænst um. Þar væri að finna þau tæki
sem manninum eru gefin til skilnings
af þessu tagi.
Þess vegna var þessi ofur venjulegi
maður Skúli Magnússon einn af
merkilegri mönnum sem ég hef
kynnst á lífsleiðinni. Ég votta fjöl-
skyldunni allri samúð mína.
Geir.