Saga - 1951, Page 73

247
það, að Hrafn Brandsson keypti af konungi
hans hluta af eignunum, en biskup lagði til féð,
Helming konungs keyptu þeir fyrir 300 rínar-
gyllini. Þann helminginn, sem erfingjar Teits
skyldu fá, slepptu þeir biskup þó ekki við erf-
ingjana, en einhverjum hundsbótum virðast
þeir hafa slett í þá, og var það að minnsta kosti
talið í tíð Þórðar lögmanns Guðmundssonar,
eftir því sem hann hefur skýrt frá, að erfingj-
arnir hafi verið neyddir til að gera sér að góðu
það, sem þeir biskup vildu fleygja í þá. En
hvernig sem það hefur verið, þá hafa þeir bisk-
up vafalítið talið sig gera góð kaup við konung,
enda kostuðu þeir yfir 70 rínargyllinum bein-
línis til þess að koma greiðslunni til konungs.
Hefðu þeir varla gert það, ef þeir hefðu ekki
talið sig hafa gert góð kaup.
Guðbrandur gerir ekki grein fyrir því, hvers
virði rínargyllinin 300 mundu vera. Þetta er þó
hægt að gera nokkuð nálægt lagi. Rínargyllini
var dönsk gullmynt, nálægt 3,2 grömm að þyngd
(brúttó). Ef gert er ráð fyrir verðhlutfalli milli
gulls og silfurs 1:10, eins og var eftir Jónsbók
Kaupab. 5, þá svarar 1 rínargyllini til nálægt
32 gramma silfurs. í Danmörku mun hlutfallið
þó hafa verið 1:11 um þessar mundir, og má
því ef til vill eins reikna með því hlutfalli. En
ef reiknað er með hlutfallinu 1:10, þá hefur
kaupverðið jafngilt nálægt 9600 grömmum silf-
urs (3,2x10X300). Ef reiknað er með því, að
eyrir silfurs hafi numið 30 grömmum að þyngd,
sem nærri lætur, þá hafa þeir biskup goldið 320
silfuraura virði. Mun mega gera ráð fyrir því,
að 3 silfuraurar hafi um þessar mundir jafngilt
einu hundraði á landsvísu (kýrverði), og þá