Saga - 1951, Qupperneq 74

248
hafa þeir biskup greitt 320:3 — 106% kýrverða
fyrir hálfar eignir Teits. Hér getur vitanlega
einhverju skakkað, en eigi svo miklu, að nokk-
urn veginn glögga hugmynd má fá um kaup-
skapinn. Verður því að telja þá biskup hafa
gert ákaflega hagkvæm kaup, því að helmingur
eigna Teits hefur áreiðanlega numið margfalt
þessu verði. Og þegar það bætist svo við, að þeir
biskup hafa skammtað erfingjum Teits að vild
sinni fyrir hinn helminginn, þá getur hver sem
vill gert sér hugmynd um það, hversu mikið fé
þeir hafa sölsað undir sig fyrir lítið andvirði.
Ula var til fjársöfnunar þessarar stofnað.
Ræturnar má rekja til harðræða Gottskálks
biskups. Svo kemur sáttarrof Jóns biskups. Síð-
an löglaus og ranglátur dómur. Þá féfletting
konungs, sem engan mun þó taka sárt. Og loks
að öllum líkindum kúgun við erfingja Teits, sem
ekki hafa haft menningu eða afl til þess að halda
á rétti sínum við slíka ofureflismenn sem þeir
Jón biskup voru. En uppskeran varð líka eftir
sáningunni. Hrafn lögmaður Brandsson knýr
svein sinn til eiavígis við sig og fellur. Þana veg
naut hann auðsins eftir Teit. Jón biskup verð-
ur svo eigandi Teitseigna. Hafði hann upp það-
an raun af þeim eignum, en laun lítil. Það er al-
veg eins og Nemesis hafi hér verið á ferðinni,
því að öll eða flest afskipti Jóns biskups af
Teitseignum hafi orðið honum til ins mesta ang-
urs og armæðu, og flekkað minningu hans. Male
parta male dilabuntur („Illur fengur illa for-
gengur").
Guðbrandur Jónsson hefur fullan skilning á
afskiptum Jóns biskups af Seyludómi og skipt-
um hans við konung og erfingja Teits og dreg-