Saga - 1952, Qupperneq 60

318
hafi verið gjörð „meir af stórmennsku en fullri
forsjá“, „ok urðu tillög með óhægindum áðr
létti“i).
Þegar vér lesum lýsingu Hungurvöku á skap-
ferð og háttum Klængs biskups,, rifjast upp
fyrir oss lýsing á öðrum manni í annarri sögu.
í Þorgils sögu og Hafliða, 3. og 10. kap., er
Ingimundi presti Einarssyni á Reykhólum lýst
á þessa leið: Ingimundur var hið mesta göfug-
menni, skáld gott og ofláti mikill bæði í skap-
ferð og annarri kurteisi. Hann var fræðimaður
mikill og hinn mesti gleðimaður. Fór hann
mjög með sögur og skemmti vel kvæðum.. Góð
kvæði gerði hann sjálfur. Hann var hinn vitr-
asti maður og hélt sér mjög til vinsælda við
alþýðu. Hann var og mikilsvirður af mörgum
manni göfugum. Hann var nokkuð févani og
var þá ör að penningum og hið mesta stór-
menn í skapi, sem ætterni hans var til.
Það fer ekki hjá því, að hér er lýst manni
af sömu gerð og Klængs, og þegar vér vitum,
að Þorsteinn faðir hans og Ingimundur prestur
voru systkinasynir, þá kemur það glögglega í
ljós, hve Klængur biskup hefur hneigzt mjög
í ætt Reyknesinga. Er vér minnumst þess enn-
fremur, að það var Ingimundur prestur og
Yngvildur Þórðardóttir, er var auðug að fé og
virðingakona, sem héldu hina frægu veizlu á
Reykhólum 1119, er þau giftu dóttur Yngvild-
ar, þá sjáum vér í skýru ljósi veizluhöfðingj-
ann í Skálholti, sem Hungurvaka skýrir frá.
Hér er ekki staður til að rita upp hina skil-
1) Bisk. I. 81—83.